Monat: Januar 2023

Minder betekent vaak meer

Op een klein eiland met lang niet alles binnen handbereik, leren we te leven op een meer simpele manier. Eenvoudiger misschien. Dichter bij de natuur, meer met de natuur, de seizoenen en de effecten die het klimaat heeft. We leren veel. Dat alles wat we doen invloed heeft op de natuur om ons heen. Dat minder vaak meer betekent. En met al de berichten dat alles maar duurder wordt, deel ik hieronder wat tips. Wie weet heb je er wat aan 🙂

 

Be creative

Eten van het seizoen is voordelig, maar soms een beetje saai. Wij waren geen fan van courgette, bloemkool of witte kool, maar het zijn (hier) goedkope en volwaardige groenten. Met een beetje creativiteit kan je er iets heel lekkers van maken, je moet dan alleen van de gebaande paden af: ga roerbakken, maak er een rauwkostsalade van of verwerk de groenten in een soep. Er zijn ontelbare recepten te vinden op internet en vind je niets van je gading, gebruik dan eens een Engelse of anderstalige zoekterm (“recepis with…..). Je zal verbaasd zijn wat men in andere landen met een (in Nederland) saaie groente doet!

 

Simpel

Hou het simpel: Leer water te drinken. Water uit de kraan in plaats van uit “hippe” wegwerpflesjes. Is het water vies? Koop een filter voor op je kraan – het betaald zich dubbel en dwars terug: een liter kraanwater kost in NL een cent (€ 0,01) maar een liter fleswater gemiddeld € 1,50!! Koop eventueel een goede fles als je water mee wilt nemen voor onderweg, zodat je geen kleine flesjes meer koopt. Je bestaat zelf voor het merendeel uit water. Verwen je lijf door vaker water te drinken. Gooi er desgewenst een schijfje citroen of sinaasappel in. Bewaar frisdrank voor het weekend.

Maak er een sport van om zo min mogelijk eten weg te gooien. Bedenk van restjes een compleet ander gerecht voor de volgende dag of stel de kliekjesdag weer in (wie is er niet mee groot geworden…). Oud brood is bi ons verleden tijd: maak er tosti´s van of stof de broodrooster af. Een geroosterde boterham met jam is ouderwets lekker!

 

Zakken stapelen

Koop ziplock zakken om in de diepvries te gebruiken. Plastic doosjes – rond of vierkant – zijn minder efficient, ook al kan je ze meerdere keren gebruiken. Zakken met groenten, vlees of fruit kan je precies vullen zonder onnodige lucht er omheen. Duw je daarna met je hand de inhoud plat in de zak, dan kan je veel meer zakken op elkaar stapelen en past er dus meer in je vriezer. Alleen de zakken met vlees gooi ik na het ontdooien weg, de andere zakken spoel ik uit en gebruik ik opnieuw. Heb je etenswaren over? Laat ze niet verschrompelen of verschimmelen achterin de koelkast om ze daarna tóch maar weg te gooien. Alles kan in zo´n ziplock zak in de vriezer. Handig: schrijf erop wát er in zit en wanneer je het in de vriezer stopt. Wist je trouwens dat je kaas (gesneden of aan één stuk) ook heel goed kan invriezen?

 

Koken in bed

Mooie droge rijst koken is heel simpel en je spaart meteen gas of elektra: de verhouding is 1 kopje (eenheid) rijst op 1 1/4 kopje (eenheid) water. Ik gebruikt een vast bekertje om de rijst af te meten (2 bekertjes) en gooi daarna 2,5 bekertje water in de lege waterkoker. Als dat kookt, gooi ik rijst en kokend heet water in een pan en laat het op de warmtebron 3-4 minuten met de deksel erop doorkoken. Daarna gaat het gas uit en zet ik de pan 40 minuten in een moderne hooikist. De pan in je bed zetten, of wikkelen in een slaapzak/kinderdekbedje/deken heeft hetzelfde effect. Na 40 minuten heb je een prachtige droge rijst (even met een vork doorroeren…).

 

Alle restjes van verse groenten verzamelen

Als ik groenten snij, blijft er altijd wel een stukje over: een halve ui, wat worteltjes, een stronkje prei, bloemkool of het stukje paprika wat rond het steeltje zit. Alles stop ik (rauw) in een ziplock zak, die bewaar ik in de vriezer. Begint de zak vol te raken, kook ik het gaar in een pan met water en bouillonblokjes. Ongeveer 2 Bouillonblokjes op 1 liter water. Met een redelijke hoeveelheid restgroenten zet ik makkelijk 3 liter water op en gaan er 5 bouillonblokjes bij. Zijn de groenten gaar, voeg ik iets van tomaten toe en zet ik de staafmixer erin: een gladde soep als resultaat. Ik vervang de gebruikelijke vermicelli door eenvoudige pasta en klaar is een goedgevulde soep.

 

Kopen en koken voor een weeshuis

Een goede basisvoorraad is perfect om altijd een maaltijd te kunnen maken in combinatie met wat verse groenten. Zorg dat je een goede basisvoorraad in huis hebt met lang houdbare producten. Bewaar je geduld: ga niet als een dolle inkopen om meteen een goede en efficient gevulde voorraadkast te hebben maar wacht op de aanbiedingen en sla dan je slag: koop groot in: tandpasta, wasmiddel, koffie, bloem, rijst, pasta, bruine bonen, pindakaas…. Let bij de aankoop op de houdbaarheidsdatum, al hoef je er bij bepaalde levensmiddelen zoals suiker, koffie, en pasta er niet al te krampachtig over te doen. Het blijft nog lang na die datum goed. Zelf probeer ik een houdbaarheidsdatum van 6 maanden “in de toekomst” aan te houden. Zet het “op datum” in een kast weg, zodat het oudste eerst op gaat. Koop eens een huismerk, probeer het uit en als het bevalt, koop daar dan de aanbiedingen van.

Het klinkt saai en vraagt een andere instelling, maar maak een overzicht met wat je ongeveer wilt gaan eten in de week die komt. Kijk wat je nog in huis hebt en koop daarop in. Vooral de eerste weken kost het je meer moeite maar als dat alles is om te besparen, dan is het toch de moeite waard? Ik kook voor meerdere dagen tegelijk. Wie heeft ooit besloten dat het “not done” is om twee dagen hetzelfde te eten? Van een grote pan nasi, stamppot of pasta eten we minstens twee dagen en de tweede dag is het opgebakken misschien nóg lekkerder!

 

 

 

 

 

 

Koude dagen

Op het vasteland van Spanje werd afgelopen week sneeuw verwacht en in dit weekend, het laatste weekend van januari, sneeuwde het zelfs op Mallorca! En ook wij, nóg een stukje zuidelijker, hebben te maken met een koude periode. De temperatuur komt overdag nét op de 17/18 graden en in de avond en nacht zakt het zelfs tot 14 graden. Daarbij staat een koude wind. Voor Canarische begrippen is dit écht koud – helemaal als het zonnetje niet door de zware bewolking heen komt. Langebroekenweer dus, met sokken, een vest en een dekentje voor op de bank.

Door de zware bewolking valt er regelmatig een bui, waardoor we het buiten in de tuin werken maar even laten zitten. De jonge plantjes in de nieuwe moestuin staan te bibberen en het gezaaide goed zoals de prachtige bonen zijn nog niet zichtbaar. We blijven lekker binnen en met muziek, een filmpje of een boek vermaken we ons prima.

Ondertussen zet ik draadjesvlees op en maak ik later op de dag een grote pan stevig gevulde soep, voor twee dagen nasi en bak ik een cake. Zo wordt de vrije dag toch nog best gevuld!

En als afsluiter nog wat mooie kleine plaatjes schilderen. Wat wil een mens nog meer….. 🙂

 

 

 

 

Winterkoninkjes?

24 januari en we hebben de eerste aardbeien van het jaar geplukt!

Groot en superzoet!

 

Zeven bakken vol met aardbeienplantjes. Een belofte voor de rest voor het jaar. En kijk eens naar al die bloemetjes – aardbeien in wording!

Maar ja, verse, zoete aardbeien in januari….. noem je dat nou zomer- of winterkoninkjes?

 

 

 

 

 

Een Romeria

Na drie jaar was het eindelijk zover en was er weer een Romeria. In 2019 was het de laatste keer dat het gevierd werd, in 2020, 2021 en 2022 werd het omwille van de Corona-perikelen niet georganiseerd.

Een Romeria is een Rooms-Katholiek hoogtepunt ter ere van de patroonheilige (beschermheilige) van een stad of een streek. In dit geval is het de patroonheilige van waar wij wonen, San Sebastian de la Gomera. De patroonheilige heet – heel toepasselijk – San Sebastian. Deze heilige staat het hele jaar in een klein kapelletje. Een paar dagen ná Driekoningen wordt San Sebastian onder veel belangstelling uit zijn kleine kapelletje gehaald en krijgt hij een plek in de grote kerk, een stukje verderop. In de daarop volgende dagen zijn er kerkdiensten en feestelijkheden alom, met als hoogtepunt de Romeria op zaterdag. Veel inwoners halen hun traditionele kleding tevoorschijn.  Ze verzamelen zich buiten de stad en trekken in een feestelijke tocht met gezang, dans en muziek naar het centrum, naar het grote plein. Daar zullen ze met elkaar eten en drinken, zingen en dansen. Na drie jaar stilte gonsde het al vroeg in de stad er hing er iets bruisends in de lucht. Een feestelijk gevoel. Eindelijk … het mág weer!

Hieronder – vooral in veel foto´s – een indruk van dit feest.

 

Eerst gaat de heilige vanuit de kleine kapel naar de grote kerk

 

Dan wordt hij onder grote belangstelling en natuurlijk tijdens een mis, in de grote kerk gezet.

De traditionele kleding van de vrouwen. Helderblauwe schorten en gele details. De derde vrouw van rechts is in de afgelopen week verkozen tot “mis” van deze Romeria.

 

De stoet gaat maar langzaam. Links zie je een winkelwagentje, bedekt met kleden en versieringen. Hierin zitten flesjes drinken en wat te eten tijdens de tocht.

 

Passie en toewijding

 

Veel traditionele muziekinstrumenten. Zie rechts op de foto: botjes aan een halsketting.

 

Beter om in de schaduw te wachten. De man met de rode sjerp draagt een algemeen kostuum, de andere (met de wollen slobsokken) draagt het traditionele kostuum van het eiland.

 

Zo ook hier. Deze vrouw draagt algemene traditionele kleding. Het korenblauw met wit (een paar foto´s hierboven) is de kleding van het eiland.

 

Men is trots op de tradities en leert de kinderen al vroeg de muziekinstrumenten te bespelen. De vrouw heeft een grote schelp aan haar hals, waarmee ze een toeterend geluid kunnen maken.

 

Jonge meiden in klederdracht. Ze delen met veel enthousiasme kleine hapjes uit aan de toeschouwers.

 

De tafels werden al vroeg klaar gezet. er liepen al toeristen rond die verwonderd rondkeken. Het waren meer dan 80 tafels voor ruim 1000 mensen die meeliepen in de stoet.

 

… maar eerst nog fijn een stukje muziek. De blijdschap is van het gezicht af te lezen.

 

 

 

Net op tijd

Twee dagen geleden zette ik in de middag alle kleine plantjes die ik had in de grond. Net op tijd want zo tegen zes uur viel de eerste regenbui. Een mooi mild buitje – dat scheelde weer water geven!

In de avond werden het serieuze buien. Ondanks de grote inspanningen in oktober 2022, toen storm Hermine over ons heen raasde, is de lekkage nog niet helemaal opgelost. Gelukkig lekt het alleen als er een heel zware bui over trekt en die hebben we echt niet vaak. Maar uit voorzorg staat er, tot het dak gerepareerd kan worden in het voorjaar, een grote plastic bak onder de plek des onheils want voorkomen is beter dan genezen. Of in dit geval: voorkomen is beter dan dweilen.

Die bak om het water op te vangen was deze keer helaas écht nodig, er viel heel veel water in korte tijd. Het is water wat zeer welkom is, het eiland is afhankelijk van zoet hemelwater. We hebben geen ontziltingsinstallatie op het eiland om van zeewater, zoet water te maken. Maar het nu wel heel hard: over alle trappen en straten stroomde het water naar beneden en al snel hoorden we overal water ruisen. Dat klinkt altijd als muziek in onze oren: overal ontstaan kleine en grote watervallen met heerlijk zoet water wat opgevangen wordt in drie stuwmeren hier niet ver vandaan.

Vlak onder ons huis een spontane waterval. 

Nog een aanvulling op het voorgaande bericht over wat ik allemaal zaaide: het zijn geen kievitsbonen te zijn die ik heb gekregen, maar Italiaanse Borlotti bonen. Ook bonen, dus qua smaak zal het niet heel veel afwijken denk ik. Maar kijk eens op de foto hierboven… wat een prachtige kleine streepjes op een roomblanke achtergrond!

Ze liggen nu veilig in de grond en wachten net als de rest, op de zon. De weersverwachtingen zijn goed, de aankomende dagen wordt er steeds meer zon en vrijwel geen regen meer verwacht.

 

Baby plantjes

Het afgelopen weekend hebben we ons door het onkruid heen geploeterd en de grond doorgewerkt zodat het zacht werd. Klaar voor de baby plantjes!

Ik kocht 12 pootaardappelen ‘Picasso’ en het volgende aan kleine baby plantjes:

20 x prei

10 x bloemkool

10 x tomaten

10 x paprika

Ik pootte het van rechts naar links, omdat het land aan de rechterkant al klaar is en ik zo steeds een stukje aan de linkerkant verder kan uitbreiden.

De volgorde van planten deed ik ook van rechts naar links, op basis van wisselteelt. Elke plant neemt specifieke mineralen en voedingsstoffen op. Op deze bepaalde manier de groenten planten, zorgt dat de planten elkaar helpen en bevorderen met de groei. Ik pootte van rechts naar links:

Aardappelen / knoflook / paprika /tomaten /prei /bloemkool

Als ik na de oogst opnieuw ga zaaien/poten, schuiven alle groenten  één “bed” op naar rechts. Hierdoor nemen de planten in het nieuwe bed precies de goede voedingsstoffen op die de voorganger heeft aangevuld of heeft opgenomen. Wisselteelt dus.

Ondertussen was de tamtam in de buurt ook actief en kreeg ik uien, sla en rode kool toegestopt. Miniplantjes die meteen een plekje kregen in de tussenliggende bedden. Ook kreeg ik bonen. Geen bruine of witte, maar gemarmerd. Gele, groene en bruine streepjes en kringeltjes op een crème ondergrond: Kievitsbonen!

Het staat allemaal met de voetjes in de grond. E, de heer des huizes, kapte verderop, dieper in de vallei, lange bamboestokken van meer dan vier meter lang. Hij korte ze in en maakte precies op maat een rekwerk waar de tomaten en paprika’s tegenaan kunnen groeien met behulp van draden. De kievitsbonen zijn laagblijvers, die hebben geen rekwerk nodig.

Nu is het water geven en een heerlijk voorjaarszonnetje.

Alles in de grond. Groeien maar!

 

 

 

 

 

 

 

 

Eten van eigen land

Opeens kan het snel gaan. In mijn vorige blog schreef ik over groenten en fruit uit eigen tuin. Nu, een paar dagen later, hebben we er opeens een stukje land bij voor groenten en fruit. Maar daar hoort wel een beetje uitleg bij….

De vallei in de bergen waar ons huisje staat is al meer dan 300 jaar bewoond. Ons huisje is één van de oudste huisjes. Om ons heen liggen nog acht andere huisjes, allemaal op verschillende hoogte. Om elk huisje liggen lapjes land, gescheiden door muurtjes en op verschillende hoogtes. Allemaal bedoeld voor de landbouw en eigen gebruik. Het hele eiland heeft op deze manier terrassen die ooit goed gebruikt werden.

De terrassen voor landbouw in een hoger gelegen deel van het eiland. Het is soms een hele klim om er te komen. Sommige terrassen worden niet meer gebruikt en/of de muurtjes worden niet goed onderhouden en storten in – zie midden van de foto. Foto: @Gettivity

 

Terrassen rondom een lager gelegen dorp. Doordat de terrassen trapsgewijs liggen moet je vaak eerst over andermans land en is werken met een kleine tractor uitgesloten. Foto: @iStock

Vroeger had bijna iedereen één of meerdere lapjes grond voor eigen voorziening van groenten en fruit. Door het vertrek naar “de stad” of een ander eiland bleven veel landjes leeg. Er kwamen supermarkten in vrijwel elk dorpje, die het leven makkelijker maakten: bergen groenten en fruit waar je niets voor hoefde te doen dan je portemonnee te trekken. En zoals zo vaak koos de mens voor het makkelijke. Sommige landjes werden daardoor verkocht aan hen die achterbleven in het dorpje, er wordt tot op de dag van vandaag nog groenten of fruit op verbouwd. Andere landjes werden aan hun lot overgelaten en raakten in verval. Ook hier rondom ons gehuchtje zijn deze vervallen landjes te vinden.

Als je de natuur zijn gang laat gaan, laat ze niets onbedekt. Een dikke isolerende deken van gras, blauwe winde en Luzerne beschermd op de vervallen landjes de vruchtbare vulkanische grond. Eén van die landjes met zo´n dikke groene deken ligt achter ons huis. Het is ongeveer 3 x 15 meter groot. We mogen het gebruiken voor de verbouw van groenten en fruit zolang de eigenaar – die er slechts 3x per jaar 3 weken is – nog niet weet wat hij ermee gaat doen.

Gisteren hebben we op een gedeelte van 6 x 3 meter het kniehoge onkruid weggehaald en maakte ik geulen met de handploeg. Klaar om te zaaien en te planten!