De zondag betekent werken, aan de andere kant van het eiland. Normaal gesproken pakken we de dag er vóór de auto in zodat we zonder veel gedoe op de vroege zondagochtend weg kunnen. De markt in Valle Gran Rey, waarop ik verkoop, staat bekend om de handgemaakte spullen en bijzonder sfeer. Deze markt is het hele jaar rond en begint om 09.00 uur op zondagochtend, tot 15.00 uur ‘s middags. Een schappelijke tijd zou je denken, ware het niet dat wij aan de andere kant van het eiland wonen. Het eiland zelf is ca. 30 kilometer in doorsnee maar de wegen van oost naar west of van noord naar zuid zijn bijna het dubbele.

De weg naar de markt is er één van veel bochten, slingerwegen en hoogteverschillen. Ter plekke volgt het uitladen, uitpakken en opbouwen van het hele spul. Daarna is het eerst tijd voor een kop koffie aan de rand van het pleintje. De uitbater ziet ons vaak al aankomen en schuift dan twee kopjes onder de machine. Lekker, gloeiendhete koffie! Al moet de dag voor velen nog beginnen, wij zijn er helemaal klaar voor! Door deze activiteiten begint onze zondagochtend dus nogal vroeg. Om 6.15 uur gaat onverbiddelijk de wekker en oh, wat vind ik dat erg!

In tegenstelling tot in Nederland is het hier op dat tijdstip nog donker, in de zomer en de winter. Hier geen langzaam vervagen van ‘nacht’ naar ‘dag’. Geen schemer waarbij het om 04.30 uur in de zomer al licht wordt. De schemertijd duurt hier -zomer of winter – niet langer dan een half uur. Van 06.50 tot 07.20 uur in de zomer en in de winter een half uurtje later. Daarna is het licht gewoon ‘aan’. In de avond gaat het licht op dezelfde manier ‘uit’. In de zomer rond 21.30 uur, in de winter is het tegen 19.00 uur donker.

Als we op zondagochtend opstaan, is het dus nog donker. Vaak is de wind behoorlijk aanwezig. Het doet mij denken aan de herfst-ochtenden in Nederland, als je vroeg naar je werk moet. De mooie zomer ligt achter je en je weet dat je onherroepelijk naar de winter schuift. Het geluid van de razende wind kondigt de eerste storm aan. En al is het hier niet zo, toch heb ik vaak dat herfstgevoel op zondagochtend, omdat de wind zo tekeer gaat. Als zomer- en avondmens is het dan altijd even ‘doorbijten’.

De terugweg ziet de wereld er heel anders uit en genieten we van de omgeving en de natuur. Die is adembenemend mooi en maakt de hele knorrige zondagochtend weer goed 🙂

Kommentar verfassen