Vanmorgen las ik een artikel over een een schapenhouder in Nederland, die zijn wol aan de straatstenen niet kwijt kan. Er is geen interesse in Nederland voor in dit prachtige, pure product. Je denkt misschien bij wol aan de kriebelige zelfgebreide sokken van oma van vroeger, maar wol is veel meer dan dat! Wol is namelijk heel slijtvast. Wist je dat een wolvezel maar liefst duizenden keer gebogen kan worden zonder te breken? Dat er ook in Nederland schapen lopen waarvan de wol allang niet meer prikt en daar heel mooie kledingstukken van kunnen worden gemaakt? Dat wol heel goed gebruikt kan worden voor isolatiemateriaal in huizen? Dat wol waterafstotend én brandvertragend is?

Pre-corona werd de wol nog wel opgekocht door China lees ik tot mijn verbijstering, waar het verwerkt werd. Bedenk je eens in, naar China! En dat, terwijl dat schaapje gewoon bij jou in de buurt in een weiland staat te rommelen! Is dit echt nodig? Waarom kan dit niet in Europa verwerkt worden tot mooie en slijtvaste producten, puur natuur en uit de eigen regio.

De schapenboer in het artikel vertelt dat hij per jaar ca. 1500 kilo wol heeft, die niemand wil hebben en dat het nu al voorkomt dat wol vernietigd wordt. Hoe raar is dat!?

Vachten van de Texelaar en de Swifter zijn relatief zacht en heerlijk eenvoudig om te spinnen – en nee, spinnen is niet truttig!! Mijn spinnewiel is mee verhuisd en in het koele seizoen probeer ik altijd weer wat te spinnen. Je leert het vrij snel en is heel rustgevend en meditatief. Dat spaart weer kosten van een yoga abonnement. Spinnen met een “verse” vacht is heel goed tegen droge handen: de lanoline in de vacht is heel verzorgend voor je huid en zit gratis in de vacht. Dat scheelt weer handcrème! Als je het spinnen eenmaal in de vingers hebt, kan je je vanzelf wagen aan andere vachtjes die nog zachter zijn en waar je probleemloos een fijne trui of shawl van kan (laten) breien. En dat scheelt weer stookkosten voor aanstaande winter.

De Swifter – wolleverancier

Deja un comentario