Vrijwel direct toen we in 7-vidas (ons huis) konden wonen, zagen we onszelf in de ommuurde tuin aan de voorkant al koffie drinken en eten. Het duurde nog wel even voordat we dat ook echt konden!

We ontdekten al snel dat de wind hier eigenlijk altijd waait en dan vrijwel altijd uit het noorden (vandaar de hoge muur op de noordkant van de tuin), met koele en vochtige aanvoer van zee.

We kochten rieten stoelen, met dikke kussens, zodat we al lekker konden zitten en de heer des huizes maakte een grote tafel van hout, die hij “ossenbloedrood” verfde, waarna ik er een deel van een kompasroos op tekende, met de wijzers naar het noorden. Want dáár kwam de wind vandaan :-).

Helaas was deze tafel geen lang leven beschoren: de vochtige zeelucht in combinatie met de verzengende zon deed de verf al snel knisperend bladderen en het hout openbarsten. Een wijze les, het moest nóg weerbestendiger worden.

De heer des huizes tekende en rekende en langzaam werd een nieuw idee zichtbaar. Er werd gezaagd of het een lieve lust was. Passen, meten en schuiven tot de leukste combinatie, daarna werd alles in elkaar gezet. Het resultaat: een heel kleurrijke tafel, een bovenblad gemaakt van gezaagde pallets – want daarvan hadden we er nog heel veel liggen. Als die niet weerbestendig zijn…. De poten zijn van pvc, gevuld met zand en daarna omwikkeld met dik sisal. Tof toch?

Vooral in het begin kon ik de plantjes wel uit de grond kijken: groeien, groeien groeien! Want was was het nog kaal….

Het voelde nog wat leeg, dus kwam er een mooie groene parasol, het werd een steeds gezelliger plekje in de voortuin! De parasol had een boog-staander waardoor de kap vrolijk boven de tafel bungelde. We moesten hem wél met extra lijnen vastzetten in verband met de wind 🤔 en ook niet vergeten in te klappen als we even weg gingen, want voor je het wist, ging het ding een gevaarlijk eigen leven leiden…

…met voetjes op de tafel, zicht op de rest van de tuin….

Een beetje uitleg: een briesje is hier al snel windkracht 4 ;-). Ondanks (of juist dankzij) de hoge muur, klapte de wind soms met veel kracht op de parasol en tafel. De parasol overleefde het dus niet. En de tafel? Het palethout is robuust en zit met grote spijkers en “nieten” aan elkaar. Als je er plankjes van zaagt, is het de stevige constructie kwijt en trekt het hout krom. Dat bleek toen ik kopjes neerzette en een deel ervan ongeveer gelanceerd werd omdat de plankjes los zaten!

Zowel tafel als parasol hebben zoveel zon- en windkracht niet overleefd. Inmiddels hebben we al een paar jaar een prachtige oplossing waar we heel tevreden mee zijn. We hebben een stalen frame laten maken wat bevestigd is aan de hoge muur op het noorden en aan het huis. Dit is door E, de man des huizes bekleed (en stevig vastgemaakt) met een dik pak gedroogde palmbladeren. De tafel is vervangen door een grote bank, gecombineerd met de rieten stoelen (die alles wél overleefd hebben). Het geheel staat als een huis en zelfs bij een (hier sporadisch) regenbuitje kunnen we relaxed en droog blijven zitten. Eindelijk…..

.. en ook de plantjes krijgen nu body, al kan ik ze nog steeds de grond uit kijken: groeien groeien groeien!!