We breken op bij La Maceta, willen nog méér van El Hierro zien! Opbreken is vrij eenvoudig: we vouwen het bed op, verplaatsen het “bed” van Bas op de bijrijdersstoel naar achter de bijrijdersstoel en stoppen de stoeltjes weer in de dakkist. Klaar! Voordat we echt op pad gaan, slaan we nog twee trays van 6 flessen (1,5 Liter) water in. Water is de eerste levensbehoefte en met temperaturen boven de 30 graden mág je gewoon niet misgrijpen.

De eerste stop is in Pozo de la Salud. Bij gebrek aan zoet (regen)water heeft men hier ruim 300 jaar geleden met succes een bron geslagen en er werden in 1844 bijzondere eigenschappen aan het water toegekend. Zo zou het heel goed zijn voor de huid, reumatische klachten verhelpen en problemen bij de spijsvertering verlichten. Hierdoor werden er zelfs grote vaten verscheept van El Hierro naar Cuba en Puerto Rico! In 1945 werd het zoete bronwater officieel “Aguas de Sabinosa” genoemd.

Sinds de jaren ´90 is er een Spa-Hotel gevestigd die deze bron en de bijzondere eigenschappen van het water benadrukt. Dat kón natuurlijk niet uitblijven….

De weg er naartoe is slingerend en adembenemend mooi. Het voert steeds verder weg van de bewoonde wereld, voor zover je van bewoonde wereld op een dun bevolkt eiland als El Hierro kunt spreken. We lopen rond in het kleine gehucht en zien op de rand van de kust het hotel. Je komt hier vást tot rust!

Een prachtig uitzicht over de oceaan. Duizenden kilometers alleen maar water…

We rijden door naar playa El Verodal. Het is verboden om hier te zwemmen in verband met de ongekende krachten van de stroming. Tóch willen we hier even kijken, het is echt het meest westelijke punt van El Hierro en ver van de bewoonde wereld. Met een Land Rover móet je daar dan geweest zijn, toch? Zie middel de foto´s wat wij zagen…

Doorkijkje via een overkapping naar het strand, wat hier roodgekleurd is.
Onder de overkapping is het goed toeven. Heerlijk koel, grote tafels en bbq´s om heerlijk met de familie te eten en te genieten! Dit is genieten met een grote G op dit Spaanse eiland! En overal is het schoon…..

Hemelsbreed niet ver hier vandaan is de vuurtoren. Ook die stond op het lijstje vandaag! Tien jaar geleden konden we er niet naartoe omdat de weg verschoven was door regenval en aardschokken. Nu is de weg mooi geasfalteerd. Alleen is er een groot verschil tussen hemelsbreed en de werkelijke weg er naartoe. Die is smal en heeft héél veel bochten. In één van de bochten ontmoeten we een vrachtwagen…. Dat zijn spannende momenten voor de bijrijder 😉

Het lijkt soms alsof je door hoge bergen met houtskool rijdt. Zó zwart!

Het is geen mooie vuurtoren. Grauwe blokken steen, een groot hek eromheen (het kostte me wat moeite om zonder hekwerk een foto te maken) en ook hier geen bewoonde wereld. Maar toch, we kunnen hem afstrepen van ons lijstje!