Bij het inrichten van de winkel hadden we al kennis met hem gemaakt. We hadden al snel in de gaten dat hij van privacy en rust hield en niet zo gesteld was op veel contact met ons. Wij vonden dat prima, waren veel te druk met klanten en de winkel, dus lieten dat zo. In de loop van de weken zagen we hem steeds minder, waarschijnlijk nam hij de benen zodra hij ons in de smiezen kreeg. En, zoals wel vaker gebeurt: uit het oog uit het hart. De kennismaking van de eerste weken had bij ons nog niet zoveel indruk gemaakt, dat wij hem in de daarop volgende tijd echt misten.
Een paar weken terug zaten we op onze werkplek in de winkel aan de koffie en opeens was hij daar, flink uit de kluiten gewassen. Hij kwam even buurten….
