We zijn alweer een paar dagen thuis. De Schobbejack is leeggehaald en wasjes gedaan. Normaal gesproken hebben we hier regelmatig Calima: stof en zand wat uit de Sahara met wind uit het oosten en zuiden, deze kant op waait. Dan ligt er een zachtroze poederachtig laagje op de auto´s en op de tuintafel, maar ook binnen kom je het stof overal tegen. Wordt er dagenlang Calima verwacht, wordt het advies gegeven iets rustiger aan te doen, minder intensief te sporten. Ouderen en mensen met longaandoeningen krijgen het advies om binnen te blijven. In de afgelopen 18 maanden van Covid, was het mondkapje handig als er weer eens Calima was: we hadden het idee toch iets minder “stof te happen” dan zónder kapje.
Hier is het mondkapjes protocol nog niet helemaal verdwenen (in binnenruimtes verplicht te dragen) en velen dragen de mondkapjes ook nog gewoon buiten, ook al is er voldoende afstand en is de vaccinatiegraad ver over de 80% op de eilanden. Het is een gewoonte, de Spanjaarden zijn een volgzaam volk en zolang de overheid hierover nog geen duidelijke uitspraak heeft gedaan, dragen velen het mondkapje nog wel even. Het zit ze niet in de weg!
Nu de vulkaanuitbarstingen op La Palma nog steeds aanhouden, hebben we inmiddels een ander soort stof gevonden, op alles wat buiten staat. Het is grover van structuur en donkerder. Het is klein gruis wat neerdaalt uit de aswolken die de vulkaanmonden dag en nacht uitspuwen. Ook auto´s hier hebben een donker laagje. Voorzichtig wegvegen, of gewoon nog maar even laten liggen. Op La Palma zien we beelden van mensen die elke dag opnieuw een laag van 3-4 cm wegvegen van hun terras, auto of straatje. Een onwerkelijk gezicht.
Op sommige momenten, als de vulkanen weer heftiger reageren, spreekt men van een regen van gruis en gaat men niet de straat op zonder paraplu. Deskundigen op La Palma adviseren nu om weer volledig het mondkapje te dragen, want zoveel stof en gruis kán niet gezond zijn. Nu de wind uit het noorden komt en stevig aantrekt, doen wij dat ook maar weer.
