Voor deze stokvis hoef ik de vis niet te ontdoen van kop en ingewanden en aan stokken te drogen te hangen. Dit is een heel andere versie van de ouderwetse stokvis!

De kindjes van vrienden hadden het bij elkaar gezocht op een zonnige ochtend, vlakbij het kerkje van Virgen de Guadalupe. Het is een afgelegen plek, waar veel aanspoelt. Het heeft dagen, misschien wel weken of maanden in zee gedreven en is uiteindelijk door de golven op deze afgelegen plek op het strand gegooid. Drijfhout. Ik hou ervan. Het is vaak zijdezacht heeft door alle beweging in het water mooie grillige vormen.

Het was voor de kleine beentjes nog een heel eind lopen, en de tas was zwaar toen ze het kwamen brengen. Met een borstel heb ik het ontdaan van zand en aangekoekte rommel en heb ik het uitgezocht op grootte, lengte en vorm. Ik maakte een vis op tafel en verwisselde hier en daar nog een graat 🙂 Daarna heeft E er op mijn aanwijzingen vakkundig gaatjes in geboord en legde ik ze steeds in dezelfde volgorde weer terug. Toen kon ik gaan rijgen met een katoenen koord.

Tussen elk stuk drijfhout maakte ik op gelijke afstand (ongeveer een centimeter bóven het voorgaande stuk hout) een knoopje, zodat de stukken drijfhout op gelijke afstand van elkaar blijven. De vissenkop kreeg twee “ogen”: eentje voor het ophangkoord en eentje als echt “oog”.

Kommentar verfassen