Het afgelopen jaar is er bij ons, vlakbij zee op het lagere gedeelte van het eiland, slecht op een paar dagen regen gevallen. Let wel, geen dágen regen zoals in Nederland, maar: op een paar dagen wat buien of buitjes. Als het regent, is het tussen oktober en maart. Doordat de temperaturen in die periode overdag niet zo hoog zijn en de nachten vochtig zijn, veranderd het eiland dan al snel in één groene vlakte. We hebben dan zelfs weleens wat dauw ´s morgens vroeg! In die koelere periode (18 – 23 graden) kan je als het ware alle planten hóren groeien. Wat eerder nog een woestijnlandschap leek, heeft opeens een groene waas en niet lang daarna groeit en bloeit alles!
In de bergen is het van oktober tot maart aanzienlijk koeler, zo tussen de 10 en 16 graden. In dat gebied valt daardoor vaker regen en hangt er meestal bewolking, in ieder geval in de late nacht en vroege ochtend. Het vocht in deze bewolking slaat neer op de bomen en struiken: voldoende vocht waardoor dit gedeelte van het eiland altijd groen is. Dit dichtbeboste gebied heeft de naam Garajonay, is bekend door zijn eeuwenoude laurierbossen en staat inmiddels op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Hoe verder je naar de kust rijdt, hoe minder regen er valt. Zoals ik deze blog al begon, het regende slechts een paar keer het afgelopen jaar. La Gomera heeft geen ontziltingsinstallatie om het zeewater om te zetten naar zoetwater, al zijn er wel veel gesprekken, debatten en onderzoeken. De eerste ontziltingsinstallatie op de Canarische Eilanden stamt uit 1964 en staat op Lanzarote. Sindsdien werden op de grotere Canarische Eilanden meer ontziltingsinstallaties gebouwd en in gebruik genomen. Maar dit kraanwater is bij lange na nog geen drinkwater – zie onderstaande tabel. In de rechterkolom (weliswaar in het Spaans) is te lezen dat in sommige streken het kraanwater helemaal niet gedronken mag worden, of niet door kinderen onder de 3 jaar, of zwangere vrouwen…. 🤔
Terug naar de regenbuien. Die zullen waarschijnlijk minder of anders worden, aangezien het klimaat wereldwijd veranderd. Er zijn inmiddels jaren waarin de waterbekkens bijna niet worden aangevuld in de winter, door het uitblijven van “fatsoenlijke” regenbuien. In de krant lezen we regelmatig hoe groot de waterreserves zijn. Zeven jaar geleden was bijvoorbeeld in maart al 80% van de bekkens gevuld. Een goed jaar dus.
Aangezien op La Gomera (nog) geen ontziltingsinstallatie staat, wordt de regen dus zoveel mogelijk opgevangen en gekanaliseerd naar 37 speciaal aangelegde waterbekkens, waarvan er 24 groter zijn en meer lijken op een stuwdam (Presa de Embalse). Met dit water worden wij voorzien van zoetwater. De waterbekkens liggen verspreid over het eiland vanwaar het na zuivering gedistribueerd wordt naar de dorpen en huizen. Maar ook hier geldt: kraanwater maar geen drinkwater.
Dit voorjaar hadden we een paar buien en daardoor vrij lege bekkens waarmee we de zomer in gingen. Er wordt dan op allerlei manieren aandacht gevraagd om zuinig te zijn met watergebruik. Bijvoorbeeld met publicaties en flyers, maar ook door in de nacht of avond het water tijdelijk af te sluiten.
We zijn ons ervan bewust dat zoet water geen vanzelfsprekendheid is. Kort douchen, waterbesparende wasprogramma´s van de wasmachine, kraan dicht bij tandenpoetsen en dweilwater gebruiken bij de toilet. Het is verboden om zelf je auto op straat te wassen en soms wordt er gevraagd om ook geen tuinen te sproeien. Bij gebrek aan goed drinkwater, kopen we dus water in flessen. Regelmatig rijden we met een grote voorraad 8-literflessen van de supermarkt naar huis. Maar dat plastic wat we daarmee gebruiken, zit me niet lekker. Misschien toch tijd voor een eigen filtersysteem onder in een keukenkastje deze winter?