Author: Mirjam Polman
Drukke weken
We hebben drukke weken achter de rug. Weken met voorbereidingen in de vorm van officieel aanmelden bij de overheid, formulieren invullen, deze controleren (Spaans… dus extra opletten) inleveren en foto’s bijvoegen en extra voorraad maken….
Alles om deel te kunnen nemen aan de ambachtsbeurs ‘Artis Manus’ op het eiland. Een beurs die jaarlijks in het najaar wordt georganiseerd door de eiland-overheid.
Officieel heet deze beurs: Feria Insular de Artesania ‘Artis Manus’. Het is een heuse beurs van 3 dagen, waar uitsluitend handwerk wordt getoond en verkocht. Ook vakmensen van andere eilanden konden zich hiervoor inschrijven en zijn aanwezig en maken het geheel maakt een heel diverse beurs. In totaal waren het nét iets meer dan 60 stands, met heel verschillende ambachten. Mandenmakers die werkten met palmblad of met wilgentenen, houtbewerkers die (de hier zo bekende) Chácaras maken, lokale kaasmakers en wijn of bier, gemaakt op het eiland. Maar ook de “moderne” ambachtsman met koperen sierraden, prachtig patchwork of decoraties van gerecycled materiaal. En…. BazArt La Gomera stond er ook 😉
Elke dag waren we om 08:30 uur in de winkel om even orde op zaken te stellen, aan te vullen of extra werk in te pakken. E, de heer des huizes, bemande deze dagen de winkel, ik nam de feria voor mijn rekening. Om 10:00 uur ging de beurs open – dus na wat werkzaamheden in de winkel was er tijd voor een koffie en scheidden onze wegen zich. E, de heer des huizes naar de winkel, ik naar de stand op de feria. Voor ons was het een thuiswedstrijd: de afstand winkel – Feria was slechts 200 meter. Nieuwe artikelen, inpakmateriaal of extra tasjes aanvullen was een fluitje van een cent. En elke dag kreeg ik – zo lief – een groot glas zelfgemaakte chocolademelk van de heer des huizes!
Wat was er veel belangstelling en wat zijn er veel visitekaartjes meegegeven! Uitleg in het Frans, Engels, Spaans, Duits en ook Nederlands (of Vlaams)… Het was een gezellige boel en we kijken op een geslaagd – maar wel vermoeiend – evenement terug! Hieronder zie je de aankondiging en het programma van de drie dagen. Wil je bewegende beelden zien in de vorm van een compilatie van de Feria Insular Artesania Artis Manus (wat een mond vol… 🙂 ), scrol dan verder naar beneden en bekijk het filmpje!
Een lustrum op het eiland
Dit jaar hebben we weer een lustrum op het eiland. En wel in deze maand, oktober. Dan wordt het beeld van Guadalupe, de patroonheilige van het eiland, uit haar kleine kapelletje gedragen en naar de kerk gebracht. Hieronder een filmpje. Het is bijna 3 minuten maar geeft een goed beeld hoe gepassioneerd men is over deze patroonheilige. Zie de folkloristische kleding, hoor de muziek en zie de passie als ze in de baai aankomt.
Elk jaar zijn er festiviteiten in oktober voor de patroonheilige, maar elk lustrum wordt er groots uitgepakt. Wéken tevoren zijn er al extra activiteiten. Er worden bogen geplaatst over de wegen en ook in het wandelgedeelte, zelfs eentje vlak naast de winkel. Overal worden vaandels opgehangen, aan lantaarnpalen en op overheidsgebouwen. Men is dágen bezig om versiering in de hoofdstraten op te hangen, zoals kerstversiering. In plaats van afbeeldingen van klokken, sterren en kerstbomen zijn het nu vooral dansende figuren en gitaren.
De geplaatste bogen worden niet veel later versierd. Elke boog heeft panelen die uit 8 delen bestaan. Vier voor de voorkant en vier voor de achterkant. Ook voor de boog vlak naast de winkel. De hele ochtend is het daardoor al een drukte van belang naast de winkel. Er staan mannen rondom en ze lijken allemaal te weten hoe het moet, of juist niet….
Er wordt er een lange ladder tegen de boog gezet, maar dat blijkt bij nader inzien toch niet zo´n veilige manier om een deel van het paneel aan de boog te bevestigen. En men is ook niet zo zeker van welk paneel nu waar moet. De panelen worden niet bevestigd. Het blijft even zoals het is. Ondertussen vragen de buurtjes uit de straat of ik de etalage ook ga versieren. Eigenlijk was ik dat niet van plan. Het is een feest van de inwoners, van de oorspronkelijke bewoners. Niet van ons, de extranjeros, de buitenlanders. Zo moet ik het niet zien zegt de buurman. Dus versier ik de etalage in stijl 😉
De volgende ochtend staat er naast de winkel een hoogwerker! Geen enorm exemplaar, maar een heuse met een beweegbaar bakje waarin iemand kan staan om veilig te werken. Er is één persoon die daarin mag, waarschijnlijk de baas zelf. Er komen zeven mensen in gele hesjes de hoek om, die allemaal een taak lijken te hebben: bij de achterkant van de hoogwerker staan, het passerende publiek even tegenhouden, de boogdelen vasthouden of (al dan niet ongevraagd) aanwijzingen geven, een paar die kijken of alles klopt en een paar die kijken of alles goed gaat. Het is een hele happening en ze hebben allemaal het hoogste woord 😉 Enfin. Na een uur is de klus geklaard en rolt de hoogwerker langzaam door naar de volgende boog. Zowel aan voor- en achterzijde lopen de gele hesjes mee en begint het hele feest bij de volgende boog van voren af aan.
Nu de bogen zijn versierd, begint ook het versieren van de binnenstraten. Grote papieren bloemen hangen aan de ouderwetse zwarte lantaarns. Over de balkonnetjes hangen kleurige kleden met daarop palmbladeren, hoeden en klederdracht kostuums in miniatuur.
De versieringen hangt over de reling van balkonnetjes maar ook zoals hier uit de ramen.
Meterslange vlaggetjes-slingers worden zigzaggend in de straten gehangen, ook in het straatje naast de winkel. JUIST in het straatje naast de winkel, want het straatje is vernoemd naar de patroonheilige. Dus ja, dan is het niet meer dan logisch dat juist hier alles uit de kast gehaald wordt qua versiering. Veel geveltjes krijgen een nieuw of ander kleurtje en het huisje van de oude overbuurvrouw krijgt een speciale beschildering met de afbeelding van Virgen de Guadalupe.
De buurvrouw – met donkere bril – maakt een praatje door het luikje. Ze heeft al heel wat lustrums meegemaakt!
In de weken voorafgaande aan dit lustrum wordt in het park een groot podium opgebouwd. Het is indrukwekkend groot, alsof de Rolling Stones zélf komen optreden. Ja, men pakt flink uit elk lustrum! Het podium is overdekt, met een enorm lichtplan. Er voor gedeelte waar men kan staan en een grote tribune er achter. Het hek rondom het park wordt dichtgemaakt met zwart doek, zodat je van de concerten niets kunt zien. Maar horen kunnen we alles, en dat begint al met de soundchecks in de middag. En er is voor ieder wat wils: Spaanse salsa, filmmuziek – uitgevoerd door klassiek orkest, een wereldberoemde zanger, of een hippe DJ.
Hoe tof is het als je na het werk naar het strand loopt voor een verkoelende duik, met op de achtergrond live muziek…?
Ver weg
De kerstdagen lijken nog ver weg. Toch ben ik in de winkel en thuis in mijn atelier al regelmatig bezig om kerstkaarten te maken die de kaarten carrousel in de winkel gaan vullen. Als je in juni begint en er elke dag een paar maakt, ben je een heel eind als het zover is, toch?
Voor elke kerstkaart decoreer ik ook een bijzonder vormgegeven enveloppe. Het geheel moet een bijzonder cadeautje zijn is mijn mening. Anders komt het niet in de winkel. Deze kerstkaarten komen in ieder geval dit jaar nog niet in de online winkel, die moet ik tussen neus- en lippen door ook nog een beetje aanvullen ,-)
Als ik in mijn agenda van vorig jaar kijk, zie ik tot mijn schrik dat ik in september al kerstkaarten verkocht. Ze waren bij wijze van spreken nog niet eens droog en werden al verkocht. Kerst lijkt ver weg…?
Toch maar een beetje haast maken dus.
Geen vlees meer
We eten al drie maanden geen vlees meer en dat voelt goed. Missen we iets? Nou…niet echt. Er zijn zoveel leuke en lekkere alternatieven te bedenken en te vinden op internet. Het staat vol met allerlei heerlijke variaties.
Kokerellen vond ik altijd al leuk, dus dan is een paar uur zoeken op internet naar nieuwe gerechten heerlijk. Inkopen doen wordt eenvoudiger: ik kan de vlees- en visafdeling overslaan. Het valt mij op hoe groot de factor vlees in de supermarkt (en daarmee in het dagelijks leven) is: rijen met ingeblikt vis en een hele grote slagerij afdeling. Ik kan het allemaal lekker links laten liggen.
In tegenstelling tot wat ik altijd dacht, is vegetarisch koken niet meer werk of erg ingewikkeld. Ook niet als je – zoals ik – eigenlijk liever ook geen kaas, melkproducten of ei meer wilt eten. Je eigen mayonaise maken blijkt een karweitje van nog geen 5 minuten. Probeer het zelf maar eens:
- 1 cup zonnebloemolie
- 1/2 cup goede sojamelk (goed schudden voor gebruik)
- 1 theelepel Dijonmosterd
- 1/2 theelepel zout
- 2 theelepels azijn
Doe alles in een hoge beker en zet de staafmixer erin. Mix ongeveer 30 seconden terwijl je de staafmixer langzaam naar boven beweegt. Door langer te mixen (of door iets meer olie toe te voegen) wordt de mayonaise dikker. De smaak is heerlijk romig en bevat niets meer dan bovengenoemde 5 ingrediënten. Varieer naar eigen smaak met mosterd, azijn en zout, want smaken verschillen, nietwaar? Heerlijk bij een goed gebakken frietje of op een boterham.
Overdoen in een schone glazen pot – 5 dagen houdbaar in de koelkast.
Foto: Freepic
Buiten slapen
Het was heerlijk hoor, buiten slapen in je eigen bed onder een prachtige sterrenhemel. Met een licht briesje bij een temperatuur die niet onder de 24 graden komt in de nacht. Wakker worden van de zon die over de bergkam heen piept. Gezonde berglucht. Hoe mooi kan het zijn? Het schijnt echt heel gezond te zijn. En toch staat alles nu alweer een paar weken binnen. De reden was een grote bosbrand op Tenerife, die maar slecht onder controle te krijgen was. Elke zomer is het wel ergens op één van de eilanden raak. En steeds hoop je dat het snel geblust is en er geen gewonden vallen. Want indrukwekkend is het zeker!
Het kleine gehuchtje waarin we wonen heeft een heuse buurt-app. Er wordt van alles in besproken. Natuurlijk ook de brand op het buureiland en hoe snel zoiets kan ontstaan. Het vuur blééf maar om zich heen grijpen omdat er veel naaldbomen groeiden in een gebied wat nauwelijks toegankelijk was door de steile berghellingen. Er was in eerste instantie alleen veel natuurschade maar in de loop van de dagen groeide het vuur naar ongekend formaat en bedreigde het ook de bewoonde wereld. Huizen en dorpjes werden ontruimd, dieren werden naar de opvang gebracht en mensen sliepen bij familie, vrienden of in grote sporthallen. Afwachtend tot het vuur geblust zou worden, of zou passeren en men weer terug kon naar huis. En terwijl je dan met alleen het hoognodige daar zit, hoor je verhalen over plunderaars die in verlaten dorpen hun kans schoon zien.
Bron: Diariodeavisos.
Het is allemaal op Tenerife.
Maar in het voorjaar heeft op uitnodiging van de buurtvereniging een (bos)brand-deskundige bij ons in het gehuchtje, een lezing gegeven. Hoe grijpt een bosbrand om zich heen en welke factoren kan je zelf beïnvloeden. Dit werd opnieuw besproken in de buurt-app. Wat kunnen we zelf doen om de bosbrand niet te “voeden”. Eén van de dingen is, om zo min mogelijk droog materiaal in de buurt van je huis te hebben. Een berg snoeiafval, vuilnis of een stukje tuin met dorre planten: meteen opruimen en afvoeren. Bouwmaterialen en hout voor de kachel: verder van huis, of binnen opslaan. Struiken en bomen snoeien zodat ze niet direct tegen je huis aan groeien. Bouwlandjes die braak liggen: kort houden en droogmateriaal afvoeren. Op dit moment is de brand op Tenerife. Maar ook hier hebben we vaak een code oranje in verband met de kans op bosbrand. Het is deze zomer nog nooit zo warm en droog geweest.
Opnieuw bekeken we de tuin en alles er omheen. Wat konden wij nog verbeteren? Welke zaken zijn in onze omgeving een risico? Is het in dat opzicht dan wel handig om ons bed buiten te hebben staan? Wat doen we als er hier in de omgeving een bosbrand ontstaat? Zijn er dingen die je mee moet nemen – en welke? Welke dingen zijn handig om op een vaste plek neer te leggen (belangrijke papieren) en waar ga je naar toe? Ik werd er onrustig van. Toen de brand op Tenerife groter werd, roken wij vooral in de nacht de brandlucht en zagen we de zon overdag door een grijze sluier. Binnen slapen voelde – ondanks de warmte – opeens toch een stuk fijner. Dus sleepten we alles weer naar binnen….
En het slaapt al weken een stuk rustiger!
Weer stroom
En ja hoor, na bijna 48 uur hebben we weer stroom. Overal zien we langs de weg grote aggregaten staan die het eiland voorlopig moeten gaan voorzien van stroom. De oorzaak is achterstallig onderhoud en onderdelen die al 10 jaar (!!) geleden vervangen hadden moeten worden. Gelukkig hebben naburige eilanden hulp geboden en komt het gewone leven weer op gang. Sommige gehuchtjes moeten nog even geduld hebben maar kregen aan het eind van de week ook weer stroom.
In de winkel (waarvan ook een online versie is) valt een enkele keer de stroom nog uit maar verder hebben we geen problemen meer. De overheid meldt via krant en media dat iedereen een schadeformulier kan downloaden en insturen. Als ik zo hier en daar erover vraag, halen velen hun schouders op. Ach…daar komt niets van terecht is de tendens. Enfin, ik heb toch maar een formulier ingevuld en opgestuurd. Als extra bijlage heb ik een foto van de openstaande, ontdooiende vriezers erbij gedaan en een lijstje met alle producten. We gaan het wel zien.
De supermarkten zijn weer open, de koel- en vriesvakken zijn compleet leeggehaald. Zij hebben nog meer schade dan alleen onze twee vriezers. Alles moet opnieuw aangeleverd worden. Het grappige is dat de kleine gesprekken op straat of in een winkel nu niet gaan over het weer, maar of je alweer stroom hebt.
In de dagen na de stroomstoring lopen de temperaturen steeds verder op. De overheid vraagt om zo min mogelijk gebruik te maken van airco’s. Maar ja, dat gaat bij velen niet van harte als het overdag boven de 36 graden is. Wij hebben er geen maar Bij ons op de veranda in de schaduw en windstil, tikt de thermometer de 40 graden aan. ‘s Nachts wil het met zo weinig wind maar slecht afkoelen en ook het huis warmt op. De ramen tegen elkaar open zetten heeft weinig zin als er geen wind is. Daarom slepen we ons bed naar buiten. Dat slaapt vast beter…
Het bed op pootjes waardoor er ook “verkoelende” lucht onder het bed door kan. Maar of het helpt bij deze temperaturen……?
Een beetje knijpen
De stroomstoring duurt al even en het wordt een beetje knijpen als het om de vriezers gaat. De teller staat op 30 uur. Gelukkig hebben we geen vlees meer in de vriezer, maar toch besluit ik vanmiddag om alle vrieslades eruit te halen en zoveel mogelijk te verwerken.
Ik kan wel tegen beter weten wachten tot er weer elektriciteit is, maar de spullen zijn inmiddels toch wel aardig ontdooid en zacht. Dus sta ik op maandagmiddag uren in de keuken, kook ik flessen en potten uit tot ze steriel zijn en maak ik sap van al het ingevroren fruit. Avocado’s (ik had wel 40 halve avocado’s in de vriezer..) kan ik niet meer verwerken nu ze allemaal ontdooid en zacht zijn. Dus weg ermee. De buitentemperatuur werkt ook lekker mee: overdag temperaturen van over de 30 graden en ´s nachts wordt het niet koeler dan 24 graden. Het is een beetje knijpen maar we moeten het er maar mee doen!
De ruim 5 kilo sperziebonen maak ik in, net zoals de doperwten. Ik kook een grote pan groentesoep en maak een pastasaus met spinazie. Helaas kan ik het op geen enkele manier koel weg zetten en hoop ik met alles wat ik heb, dat de stroom snel weer ingeschakeld wordt. Vlak vóór het weekend hebben we drie dozen waterijsjes gekocht. Ze zijn zó lekker met dit warme weer, maar ja, wat doe je met drie dozen gekleurd zoet water? Ik haal de verpakking eraf, stokjes eruit en maak er maar siroop van. Met een schone fles en twist-off deksel is het in ieder geval niet meteen weggegooid. Wie weet kan ik het straks als blokjes weer invriezen. Straks… als we ooit weer stroom hebben.
Gelukkig hebben we sinds gisteravond laat wel weer wifi en kunnen de alarmdiensten weer bereikt worden. De haven, het kleine vliegveldje en het ziekenhuis hebben geen last gehad van de storing. Zij hebben een eigen backup systeem. Als ik afgedraaid klaar ben in de keuken, rijden we richting de bewoonde wereld, de “stad”. Onderweg zien we bij de apotheek en andere kleine bedrijfjes aggregaten buiten staan. Zo kan het werk toch doorgaan!
Het is verbazend druk, de terrasjes zijn vol. We zien naast verschillende restaurantjes en barretjes aggregaten staan. We schuiven ergens aan en bestellen een pizza. Daarna lopen we naar de winkel en proberen een lichtknopje. We hebben hier alweer stroom! Wij kunnen morgen dus gewoon naar de winkel. Dat is fijn!
Vanuit de omliggende grote eilanden zijn al grote aggregaten onderweg. Ze zullen overal op het eiland geplaatst worden totdat het defect in de centrale is gerepareerd. Wat we uit de persberichten begrijpen is dat in de loop van de week 2/3 van het eiland weer voorzien zal zijn van stroom. Wij zullen niet de eersten zijn die thuis weer gewoon het lichtknopje aan kunnen doen, vermoeden we.
Er wordt gevraagd om zuinig te zijn met water, om de energie die gebruikt wordt voor de waterpompen te verminderen. Dus haal ik braaf water uit het grijze circuit. Dat water komt ongezuiverd uit een bassin wat hoger op de berg ligt. Ik kook het om als afwaswater te gebruiken. Gelukkig is het bijna volle maan en kunnen we lang buiten zitten!
