Tag: Nederland
Oud geld
In 2017 overleed Robert Oxenaar. Waarschijnlijk zal er geen belletje bij je gaan rinkelen maar het was de ontwerper van het Nederlandse papiergeld. Ja, uit de tijd toen we nog in guldens afrekenden. Heel lang geleden.
Hij ontwierp bijvoorbeeld de ‘erflaters’-serie. De – voor de oudere lezers onder ons bekende – bankbiljetten met Vondel op het groene 5 gulden biljet, Frans Hals op het blauwe tientje, Sweelinck op het oranje getinte “geeltje” van 25 gulden, Michiel de Ruyter op het 100 gulden biljet en Spinoza stond op 1000 gulden biljet. Toentertijd zeiden die gezichten mij weinig. Het was geld en het waren mensen uit de geschiedenis.
De nieuwere serie papiergeld uit het guldentijdperk waren veel kleuriger. Helder geel met een zonnebloem op het 50 gulden biljet. De “Snip” – een beetje saai bruin maar met een heel gedetailleerde weidevogel – de watersnip- erop. En natuurlijk de paars/roze vuurtoren van 250 gulden. Zo mooi….! Ik vond de ontwerpen kleurrijk en modern. Wereldwijd waren deze geldbiljetten heel bijzonder en gedurfd want meestal hield men vast aan oude iconen op het papiergeld. Buitenlanders hadden soms het idee dat het nepgeld was!
Mooi én kleurrijk, zowel voor- als achterkant. Wist je dat het de vuurtoren van Haamstede was?
De ontwerper Oxenaar hield wel van bijzondere details. Hij verwerkte bijvoorbeeld een wild konijntje in één van zijn veiligheidskenmerken maar ook de afdruk van zijn eigen duim in het gezicht van Frans Hals (het tientje!). Je eigen duimafdruk op het tientje! Een tientje werd zó vaak gebruikt en wisselde zo vaak van portemonnee, hoe gaaf is dat…! En wist je dat de naam van zijn kleindochter verborgen zit in één van de veiligheidskenmerken in het biljet van 250 gulden?
In 2002 werd al dit geld vervangen door de Euro. Het bracht ons de eenheidsworst in het papiergeld: er staan alleen maar fictieve bouwwerken op. Geen Eiffeltoren, Alhambra, Trevi fontein, Brandenburger Tor of Akropolis op te vinden. En dat is best een beetje jammer.
Kerst
Kerst begon voor ons een dag of tien vóór de 25e. Bij de post stond twee keer een pakket uit Nederland en dat vinden we zó leuk. Het is net een beetje Sinterklaas: een doos met ons adres erop en met tape goed dichtgeplakt. Ooohhh……wat zou er in zitten? Dan kan ik haast niet wachten. De doos nam ik mee naar de winkel en daar gingen we er eens goed voor zitten.
Het eerste pakket was er eentje van dochterlief, met onder andere een zak(!) erwtensoep. En die ging in de daarop volgende week al snel op, want we hadden een paar heel koude dagen. Koude dagen voor onze begrippen dan wel hé: in de avond slechts 16 graden. Dan is erwtensoep bijna nét zo lekker als bij vrieskou en schaatsweer! Verder zaten er vacuum verpakte kazen in. Ze is kwaliteitsmanager bij een kaasproducent en weet dus wel wat lekkere kaas is. Oh wat zullen we hier “zuinig” van eten om er zo lang mogelijk van te genieten!
In het andere pakket zat alles verpakt in Sinterklaaspapier en lag er bovenop een lief gedicht van dierbare vrienden. Thuisgekomen hebben we alles op tafel gelegd. Stuk voor stuk uitpakken, maar eerst voelen of we het konden raden. Bij veel lukte dat: suikermuizen, pepernoten, speculaasjes, banketstaaf (oh wauw…). Maar bij één ding kwamen we er niet uit. Het voelde zwaar en het was een beetje zacht als je er in drukte. Nou, dán maar open maken: gevulde speculaas! Ik ben meteen koffie gaan maken. Want koffie met een stukje gevulde speculaas, daar ga je toch van watertanden?
Het kwam toch nog (gedeeltelijk) goed
Het pakketjesverhaal is lang en ik heb er genoeg over geschreven. Ik was er echt klaar mee. Maar vorige week kwam er een melding dat er iets bij de post lag, wat niet in de postbus paste. Dus ging ik langs en zag ik tot mijn verbazing een pakket! Het pakket wat vanuit Nederland op 5 oktober op de post is gegaan met CN 23 formulier is eindelijk aangekomen! Het duurde “maar” zes weken…..
Ik ging opgetogen met het pakket naar de winkel om het snel-snel open te maken. Nieuwsgierig, want na 5 maanden was ik een beetje kwijt wat ook alweer in welk pakket zat. Ik was súperblij toen uit dit pakket de oude koektrommel tevoorschijn kwam! Dus Henny, de door jou op een rommelmarkt gevonden koektrommel die ik zó graag wilde, is eindelijk op de plek van bestemming! Dank je wel!!
We hadden er ook twee pakken hagelslag en vlokken in gedaan. Een pakket naar onszelf te sturen was “een dingetje”, maar dat vergaten we een beetje toen er een zachte witte boterham met roomboter en vlokken op ons bordje lag. Wat is dát lekker!
Denkend aan Holland
Denkend aan Holland
zie ik brede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan..
Nou, bij ons niet! Als wij aan Holland denken, komen er heel andere beelden boven. Bij ons staat “denkend aan Holland” toch vaak in het teken van etenswaren en zoetigheid die hier op geen enkele manier te krijgen zijn.
Het pakketjes verhaal – PostNL
Vaste lezers weten het vast nog wel, in mei gingen we na meer dan twee jaar, weer eens naar Nederland. Als je het bent vergeten of nieuw bent, hier kan je er alles van lezen. We gingen voor twee weken en zoals bijna iedereen die in het buitenland woont, kochten ook wij een aantal van die “speciale Hollandse” dingen om mee te nemen naar huis. Stroopwafels, Pottertjes, Kerrie en drop. Maar ook een aantal onderdelen voor de Land Rover die hier vrijwel niet te verkrijgen zijn en natuurlijk ging ik naar de lapjesmarkt en had een flink aantal meters stof ingeslagen om daar lekkere broeken en zomerse jurkjes van te maken.
En zoals bijna iedereen ook wel weet, was het natuurlijk veel te veel om gewoon mee te nemen op de terugreis. We reisden “light” met alleen een rugzakje, om de lange wachttijden te vermijden op de luchthavens. Maar, ook daarvoor hadden we een slimme oplossing: we maakten gedurende ons verblijf pakketjes, die we onszelf toestuurden. Leuk oms straks thuis uit te kijken naar de aan onszelf gestuurde pakjes. Na de voorpret van op reis gaan, hadden we straks ook nog napret: de pakjes die zouden aankomen. Nou, zo makkelijk we het bedachten, bleek het niet in werkelijkheid. Over de grote frustratie en de weinig behulpzame #PostNL kan je alles hier lezen.
Ik kan inmiddels vertellen dat er één pakket goed is aangekomen, nadat het dus eerst weer terug in Nederland was. Nieuwe verzendkosten van € 25,00 én een speciaal formulier er op en eindelijk, het pakket waarin veel kruiden en boeken zaten, kwam na bijna twee maanden bij ons aan.
Maar het verhaal is nog niet klaar, want er zijn nog twee pakketten onderweg!
Eén pakket, het eerste pakket wat wij verzonden uit een postagentschap in Muiderberg, is nooit meer teruggekomen in Nederland en is gewoon zoek. Gedurende alle reisperikelen zijn we van dit pakket de verzendcode kwijt en kan ik het online niet traceren. We hebben contact gezocht met #PostNL maar #PostNL kan (wil?) niet uitzoeken om welke verzendcode het gaat. Dit, terwijl wij vrij nauwkeurig kunnen vertellen op welke dag en tijdstip het pakket is aangeboden op het postkantoortje in Muiderberg. Belachelijk.
Hoe langer het duurt hoe nijdiger ik er nog van word. De inhoud? De onderdelen van de Land Rover, wat boeken, snoepgoed, mooie overhemden van E, de heer des huizes, spelletjes, voegenwit (ja, voegenwit want dat kan je hier niet krijgen) en kachelzwart (ja, kachelzwart want …idem). En, en dat vind ik nog het ergste van allemaal, een oude koektrommel uit mijn jeugd, die een lieve vriend opgeduikeld had op een rommelmarkt en speciaal voor mij had gekocht en bewaard.
Ik. baal. hiervan. En dan heb ik mij heel netjes uitgedrukt.
Het andere pakketje wat nog steeds niet is aangekomen, is (je raad het al) nog steeds onderweg. Inhoud: ik zou het niet eens meer precies weten. Boeken, kruiden, wat kleding en (ik hoop) een deel van de gekochte lappen stof. Het pakket is al tweemaal opnieuw opgestuurd. De eerste keer door ons. Al na een week of twee kwam het pakje terug bij de afzender (vrienden) die het opnieuw aangeboden hebben bij #PostNL. En natuurlijk opnieuw €25,00 verzendkosten. Ook toen kwam het weer terug.
Inmiddels waren wij er achter dat er een speciaal CN 23 formulier bij moest, aan de buitenkant van het pakje. Dus hup, wéér naar het postkantoor en hup wéér € 25,00 betalen. Echt, hier wordt je toch gek van? Klagen bij #PostNL? Gedaan. We kregen van beide keren de verzendkosten terug omdat we aan konden tonen dat dit pakketje niet afgeleverd was. Fijn. Maar daarmee heb ik nog niet mijn spullen. Terwijl het echt niet zo ingewikkeld is. Tsja, verder kunnen wij u niet helpen, mevrouw. We wensen u een fijne dag.
Dit bovenstaande pakketje is trouwens opnieuw op 5 oktober op de post gegaan…..
We schrijven inmiddels 5 november en nog steeds hebben we niets ontvangen. Ja, dit pakketje heeft een track & trace code en wordt daardoor door ons ernstig in de gaten gehouden (soms meerdere keren per dag…) maar het is er nog steeds niet. Elke paar dagen lees ik een melding dat het op een logistieke afdeling staat. Ook nu is geduld een schone zaak.
Maar dat geduld begint aardig op te raken. We zijn 5 maanden verder en van de 3 pakketjes heb ik er ééntje ontvangen.
Voor diegene die op dit moment denken “Dit is te gek voor woorden, de Canarische Eilanden is toch Spanje en dus Europa?!” heb ik een nieuwtje:
“De Canarische Eilanden zijn een eilandengroep in de Atlantische Oceaan en vormen een autonome regio van Spanje. Als een “ultraperifeer gebied” van de EU maken de eilanden deel uit van het eurogebied, ook al behoren zij in geografische zin niet tot Europa”
“Komt u bijvoorbeeld van de Canarische Eilanden? Dan komt u voor de Douane uit een niet-EU-land.”
(bron: Belastingdienst)
Ik ben door al dit gedoe weer wat wijzer: wij wonen niet in Europa. Pakjes en brieven verzenden naar de Canarische Eilanden is dus een heel ander verhaal dan iets versturen binnen Europa. #PostNL die zelfs op de track & trace pagina vermeld (nadat ik de code heb ingevoerd) dat het binnen 5 -7 dagen afgeleverd zal worden, heeft totaal geen idee en mag zichzelf en zijn loketmedewerkers gaan bijscholen. En de website aanpassen. En de klantenservice updaten.
Het blijft leuk om post en lieve pakketjes te ontvangen uit Nederland, want de verrassing van een pakje of post rond de feestdagen, een verjaardag of zomaar tussendoor is groot en hartverwarmend. Maar via #PostNL is het niet echt betrouwbaar. Misschien een ander extra formulier erbij? Een andere verzendmethode of een totaal andere leverancier?
Wie weet hoe het wel moet: schrijf je oplossing of opmerking via het reactie formulier. Ik ben heel benieuwd!
Niet mee bemoeien
Meer dan ooit ben ik mij bewust van de natuur om ons heen. Hoe sterk deze is als de mens zich er niet in mengt. Dat de natuur ons helemaal niet nodig heeft – sterker nog, de natuur is ons liever kwijt dan rijk.
Maar ja, als mens zijn we een stelletje betweters. We denken de natuur te kunnen beteugelen en naar onze hand te kunnen zetten. We hebben indrukwekkende naslagwerken, opleidingen met indrukwekkende namen en prachtige apparatuur om van alles in de natuur vast te leggen of te onderzoeken. Terwijl het gewoon het beste is om je er maar zo min mogelijk mee te bemoeien.
Maar nee, we halen dieren uit hun natuurlijke omgeving en plaatsen ze ergens anders omdat we denken dat “ze het daar ook wel goed zullen doen”. We slepen zaadjes mee van vakantie want we willen die mooie bloeiers ook in onze tuinen thuis…
Maar het gaat maar al te vaak mis. Er ontbreken natuurlijke vijanden waardoor er een overschot ontstaat, met alle gevolgen van dien. In de Oostvaardersplassen (een grote mislukking maar het pronkstuk van de natuur-betweter) lopen veel teveel grote grazers rond, o.a. Konikpaarden uit Polen(!). Die grote grazers kunnen niet vrij hun weg zoeken naar andere grazige weiden, want er staat een hek om. Amerikaanse rivierkreeftjes die – onnatuurlijk – in steden en dorpen ronddwalen en een plaag vormen. Planten die gaan overwoekeren en andere soorten verstikken, zoals de Japanse duizendknoop. In de wateren rondom Loosdrecht is vrijwel geen andere plant te vinden dan de Zuid Amerikaanse Cabomba. En wat dacht je van die prachtige maar luidruchtige ringband papegaai?
Tsja, dan moet de mens ingrijpen omdat de balans zoek is. En oh wat voelt ´ie zich dan belangrijk want de natuur moet geholpen worden! In die waas van zelfverheerlijking vergeet de mens volledig dat door zijn toedoen de natuur uit balans is geraakt.
We denken precies te weten hoe het allemaal moet met de natuur maar maken er een enorme bende van.
Op de eilanden hier hebben we last van een hardnekkige plant, Rabo de Gato (latijns: Pennisetum Setaceum). In het Nederlands bekend als Fonteingras. Ooit meegebracht ergens in de jaren ´50. Door wie, waar en waarom is niet meer te achterhalen. Het is een hardnekkig tiepje die op alle eilanden overheersend en verstikkend is. Vuur bevorderd de zaadvorming en verspreiding ervan, dus verbranden is geen optie. Sterker nog, na een natuurbrand, waar alle eilanden mee te maken hebben, zijn er meer planten dan er voor. In de openbare groene containers gooien zorgt onbedoeld voor verspreiding van zaden, dus ook geen optie. Op de composthoop dan maar? Nee, ook dan heb je de poppen aan het dansen en heb je binnen de kortste keren heel veel nieuwe planten.
Het enige wat helpt is het in een bepaalde tijd van het jaar, als er geen zaden zijn (juli/augustus) handmatig met wortel en al te verwijderen. Naast gemeente(groen)werkers die in deze weken met het verwijderen van de Rabo de Gato bezig zijn, zijn er vele vrijwilligers die dit gezamenlijk op een zaterdag doen. Een grote groep verzameld zich en gaat een aantal uren gebogen door een vallei, buurschap of een afwateringskanaal om deze exoot te verwijderen. Regelmatig zijn er oproepen om een dagdeel mee te werken om dit probleem in de hand te houden.
En belangrijk dat we ons dan als mens voelen, om de natuur een ochtendje te corrigeren! We vergeten alleen een klein dingetje…..
Elk eiland heeft zo´n flyer met uitleg hoe het te verwijderen en wat je er vooral niet mee moet doen.
PostNL frustraties
Toen wij afgelopen mei (2022) naar Nederland gingen, hadden we zoals gewoonlijk allerlei plannen om een paar oer-nederlandse dingen te doen. Shoarma, filet americain en Hollandse kaas eten bijvoorbeeld. En ja, we kunnen dat afvinken. Tijdens ontbijt en lunch smulden we van zachte witte bolletjes met hagelslag en zo hier en daar een stroopwafel bij de koffie was ook niet verkeerd.
Maar, ik wilde ook graag naar de oh zo bekende lapjesmarkt in Utrecht om wat meters stof mee te nemen om kleding te maken. Het is hier al snel “van hetzelfde” qua kleding en als je een goede naaimachine hebt, is iets anders voor in de kledingkast zó gemaakt. En slagen doe je wel op de lapjesmarkt! Dus zo gezegd zo gedaan.
Boeken stonden ook op ons lijstje. Niet zoveel dachten we, maar uiteindelijk hadden we er wel een stuk of twaalf. Heerlijk om straks weer nieuw leesvoer te hebben! En zo verzamelden we nog wat andere kleine dingen bij elkaar zoals een tube voegenfris ( je kan er maar om verlegen zitten) en “kachelzwart” – kom daar maar eens om op de Canarische eilanden ;-).
Er werden zelfs ruitenwissers voor de Land Rover gescoord! In de loop van de dagen ontstond een bonte verzameling van attributen die we niet in de handbagage mee terug wilden nemen. Maar we hadden de perfecte oplossing! We vulden in de loop van de dagen elke keer een handzaam formaat doos met een inhoud van ongeveer 6 kilo, die we aan onszelf verzonden. Leuk om straks thuis te komen, wetende dat er nog iets onderweg is. Een soort voorpret maar toch anders! Dus zo geschiedde. Elk doosje woog ongeveer 6 kilo. Als afzender gebruikten we het adres van familie en vrienden. En dat bleek maar goed ook…..
Het eerste doosje was vol en brachten we naar het #postnl verzendingspunt in Muiderberg. Het had nog wel wat voeten in de aarde, want onze postcode werd niet herkend waardoor een pakketje naar Spanje verzenden opeens heel gecompliceerd werd. Onbekend adres, een postcode die niet herkend werd… maar na veel omwegen en getik op de computer, door de mevrouw van #Postnl lukte het alsnog. Fijn! Op het bonnetje staat dat het binnen 3 – 5 dagen afgeleverd wordt. Nou, die ervaring hebben we inmiddels: dat gaat nooit lukken. Soms doet een pakketje er een dag of 10 over, vaak zelfs nog langer!
Het tweede doosje vulde zich al snel (oh, pottertjes konden er nog bij, en een mooie oud Hollandse koektrommel!). We verzonden het vanuit Assen, een verzendpunt van #Postnl in een supermarkt. Ook daar bleek het een probleem om het juiste adres ingevoerd te krijgen. Ook hier bestond ons adres niet. Nou, ik dacht het wél! We woonden er immers zélf, in een lief huisje.
Omdat het zo ingewikkeld werd voor de juffrouw van #Postnl veranderen we ons huisadres ter plekke in het adres van onze winkel in de stad. Dàt zou toch geen probleem moeten zijn?! Nou, zo eenvoudig was dat weer niet want ook dit adres bleek niet in de computer te staan. Enfin, na veel vijven en zessen lukte het ook hier om het pakketje op de post te krijgen. Ik krijg een bonnetje met een verzendcode zodat ik het pakketje kan volgen.
Pakketje nummer drie ging in Eindhoven naar een #postnl punt in een Bruna winkel. Het leek voorspoedig te gaan en blij liepen we de winkel uit. Oh, wat een vooruitzicht om straks in fases allerlei aankopen in huis te hebben….!
Helaas. De werkelijkheid bleek anders.
Na een kleine maand kregen we van vrienden een vraag: hadden wij een pakketje naar hén gestuurd?? Nee. Het bleek ons eigen pakketje nummer 1, wat teruggestuurd was naar de afzender.
‘Verstuur het maar opnieuw, maar dan naar onze postbus‘ schreven we terug. Daar ontvangen we vaker pakketjes, dus met deze extra vertraging zullen we over een paar weken dit pakket wel ontvangen.
Niet lang daarna meldt de familie zich: er is een pakketje retour gekomen! Pakket nummer 2. Ook daar veranderen we het adres, de familie brengt het opnieuw naar het verzendpunt. Er een aardige #postnl medewerker die het op de juiste manier in de computer kan zetten en daarmee gaat dit pakket dus in de herkansing.
Het derde pakket volg ik vanaf dat moment nauwkeurig en dagelijks. Via de verzendcode en na heel veel vertraging staat het pakket op 11 juli (6 weken na verzending!!) bij de douane in Spanje en….wordt ook teruggestuurd. Er is een aantekening online toegevoegd: er ontbreken documenten…..
Umh…documenten?
Wat voor documenten bedoelen ze? Waar had ik die moeten toevoegen? Heb ik iets over het hoofd gezien bij #postnl? Niet opgelet? Niet goed geluisterd? Zou dat ook het probleem zijn geweest bij de andere twee pakketten? We hadden geen idee dat er documenten nodig waren toen we de pakketten afgaven en ook de medewerkers van #postnl hebben hierover niets verteld, ons nergens over geïnformeerd of gevraagd wat de inhoud van de pakketjes was – en of er dan speciale documenten voor nodig waren.
Een lang verhaal kort: #Postnl – dank je wel. De verzendkosten zijn inmiddels tot € 125,00 opgelopen en de pakketten staan nog in Nederland. Misschien niet aardig om dit over #postnl te schrijven? Nee. Maar het is toch te zot voor woorden dat ze wel mensen naar de maan kunnen sturen, maar dat een pakketje naar de Canarische Eilanden sturen een onmogelijk opgave blijkt?
En ja, als je iemand kent die bij ´tante Pos´ werkt, stuur gerust dit bericht door. Wie weet kunnen ze mij vertellen hoe dit voortaan anders kan. Maar je mag het bericht natuurlijk ook gewoon doorsturen aan iedereen die het maar lezen wil 😉 Wie weet komt het dan ooit nog eens goed met deze pakketten.
