Zij van dat Eiland

Gistermorgen draaide de wind naar het zuid – zuidoosten. Wind uit deze richting is vrijwel altijd de voorbode voor een behoorlijke weersverandering, helemaal als het dagenlang gaat duren. En dat is op dit moment de verwachting: een dagenlange stevige zuid – zuidoosten wind.

Door de gedraaide wind veranderd het geluid van de zee. Horen we het normaal gesproken het regelmatig rollen van de branding, nu is het een constant bruisen wat de lucht vult. De golven veroorzaakt door de wind, en de golven van de gebruikelijke stroming rollen en draaien tegen elkaar op. En als we vanuit huis naar de zee kijken, lijkt het een woeste wastobbe. Voor de pleziervaart een reden om lekker in de haven te blijven liggen. De ferry´s tussen de eilanden hebben er soms wat meer moeite mee.

De wind uit deze richting komt vanuit Afrika en neemt het fijnste zand mee uit de Sahara. Het is heel fijn stof (of polvo zoals ze het hier noemen) wat lang in de lucht blijft hangen. Dit fenomeen heet La Calima. Het verduisterd de zon en de strakblauwe hemel verdwijnt achter een dikke grijze deken, die langzaam over de eilanden zakt. Het zicht wordt minder, alsof er mist hangt maar dan met een rozige gloed. Vliegverkeer heeft er last van, ouderen en mensen met astma of andere longproblemen wordt geadviseerd om binnen te blijven. En hoe langer de wind uit deze hoek blijft waaien, hoe dikker de Calima wordt.

Gistermiddag was het stof al duidelijk zichtbaar (we konden geen berg of zee meer zien en zelfs tussen ons huis en dat van de overburen hing al een waas. Toen we laat op de avond nog een rondje met Bas liepen, zagen we in het licht onder de lantaarnpalen hoe dicht het stof al was. Vanavond bij het laatste rondje van de dag was op donkere auto´s al duidelijk een dun laagje zand te zien. Het prikt in je ogen, het schuurt in je keel en je neus raakt verstopt. Vroeger wikkelde ik een dunne shawl om mijn gezicht. Het beschermde prima. Maar het blauwe mondkapje blijkt het ook prima te doen ter bescherming! En we blijven maar zoveel mogelijk binnen……

Net na kerst zijn na lange tijd, lieve mensen uit Nederland gekomen om op het eiland een welverdiende vakantie te vieren. Met de goede papieren en de nodige informatie van internet was de reis prima te doen. En met een huisje wat ze al vaker hebben geboekt, is het meteen al ontspannen en vertrouwd als ze aankomen.

Al is beeldbellen een geweldige uitvinding in deze tijd en maken we daar regelmatig gebruik van, bijkletsen in het écht is natuurlijk het allerleukste! En oh, wat doen we dat vaak, en dan ook nog eens in het Nederlands 😉

Ze zijn er met twee kleine mensjes voor wie alles nieuw, mooi, spannend en bijzonder is. En met hen om ons heen, zien we het eiland ook weer met andere ogen; Ze brengen zelfgezochte schelpjes en gevonden drijfhout mee van het strand bij het kerkje van Virgen de la Guadalupe waar ze hé-le-maal naar toe gelopen zijn.

In een fijne balans zien we elkaar, blijven we op de hoogte van de avonturen zoals een stoere wandeling in Parque Garajonay, strandbezoek en een spannende dolfijnen-safari. Samen (tapas) eten, koffie drinken, oud- en nieuw en Driekoningen vieren “vouwen” we rond onze werkzaamheden. Onze sportieve activiteiten gaan op een laag pitje: even geen cardio, yoga, steps, Tae-Bo of boks zak. Dit is genieten met een grote G!

Kijk niet achterom want dan je mis de toekomst die vóór je ligt

Ook wij gingen met kerst even een ommetje maken, zoals zovelen doen voor een frisse neus, of het eten even te laten zakken. We reden vanaf huis (de kust) ongeveer 7 kilometer landinwaarts. En zo zag het er daar uit: Het was geen wandeling van úren, maar precies genoeg om even het hoofd leeg en het hart vol te maken.

Hoe mooi begint kerstavond (in het Spaans Nochebuena)….

De laatste werkdag van deze week voelde vreemd, alsof het zaterdag was, terwijl het pas vrijdag is. Wij zijn met de winkel langer open gebleven omdat er nog een cruiseschip in de haven lag en er nog toeristen in de stad ronddwaalden.

Vanmorgen was het gezellig druk in de straten, velen waren nog even op pad voor de laatste boodschappen of een vergeten cadeautje. De drukte werd vermengd met toeristen die het veelal hilarisch vinden om de kerstetalages met nepsneeuw te zien, terwijl ze in korte broek rond te lopen. 

Na een gezellige dag in de winkel sluiten ook wij de deuren. Er wachten twee vrije dagen op ons. Heerlijk! We hebben geen plannen. Of..toch wel: lekker luieren, een filmpje kijken, wat lezen. Maar vooral: onderuit en verder niets. Geen bijzonder diner, geen kalkoen, geen ingewikkelde gerechten of kerstkleding. Gewoon lekker ontspannen.

Als we thuis komen, staat buurman Ramon bij het hek van zijn tuin, met een bakvorm in zijn handen. Een vierkante cake met chocolade. “Alsjeblieft, gemaakt door mijn vrouw. Fijne Nochebuena hoor!” Zó lief!

Als we nét op de bank zitten – beentjes omhoog en beduusd van de cake – wordt er op de deur geklopt. Andere buurman. Drukt een in keukenrol gewikkelde glazen pot in de handen: hij heeft gisteren de hele dag Almogrote (een spread van kaas, knoflook en kruiden) gemaakt. Hier, voor jullie, fijne Nochebuena hoor… Zó aardig!

Een kleine gebaar, spontaan uit het hart is het mooiste geschenk. Wat een mooi begin van Nochebuena. We zakken onderuit. Voor iedereen die dit leest: Fijne Kerst!

Sinds wij in Spanje wonen kom ik pas in kerststemming op 22 december, de dag waarop de grootste loterij ter wereld, El Gordo, begint. Het is een spektakel in het theater van Madrid, met veel officiële handelingen en tradities, wat breed uitgemeten wordt op televisie. De loten worden al verkocht vanaf september en de loterij-winkeltjes waar ooit winnende loten zijn verkocht, laten dat vaak met grote posters weten: “Hier werd het winnende lot van 2019 verkocht!“.

Op televisie gaat het spektakel van start. Een grote goudkleurige “bal” (kooi) waarin om 08.30 uur door de balletjes worden gestort waarop de nummers staan, Ernaast staat een kleinere versie met balletjes er in waarop de te winnen prijzen staan. Als alle balletjes veilig opgesloten in de beide kooien zitten, komen de kinderen het podium op. Twee aan twee zullen ze straks vóór de opstelling staan. Eerst valt het balletje met het nummer van het lot, wat door het ene kind zingend bekendgemaakt wordt, daarna valt het balletje met de prijs, wat door het andere kind gezongen wordt. Over het algemeen wordt er heel vaak door het tweede kind “mil euro” (€ 1000,=) gezongen, want de balletjes met dat bedrag zijn in de meerderheid. Het is schattig om te zien en het is echt een eer om daar te mogen staan.

Wat ik nóg schattiger vind is als er na het zingen van het lotnummer, opeens een ándere prijs dan de duizend euro op het tweede balletje staat. Dan ontstaat er een soort schrik op de gezichtjes en zingen ze óf een octaafje hoger óf met een bibberig, overslaande stem hun riedeltje. Zó aandoenlijk! Als je je verveelt in de kerstvakantie of tijdens de lockdown, zoek maar eens op Youtube naar El Gordo, waar de kindertjes zingen.

En zo zat ik ook deze keer, met ontbijt op de lage tafel, al te genieten van het kerstgevoel wat door het gezang bij mij de overhand begon te krijgen. Gezellig hoor! En ja, ook hier lag een lot op tafel, het is een Spaanse traditie, nietwaar?

Tussen het wisselen van de zingende kinderen wordt uit Covid oogpunt van alles schoongemaakt op het podium. Tafeltje, stoel en de handgrepen. De kinderen zetten hun mondkapjes netjes op als ze gaan wisselen. Een perfect moment om even online in de regionale krant te kijken. Daar lees ik, dat vanaf deze ochtend iedereen uit mijn leeftijdscategorie de Boosterprik kan halen. Of zoals ze het hier noemen la vacuna de refuerzo. Ha fijn! Ik klik op de link om een afspraak te maken en een half uur later zit ik al op het krukje en ben ik de winnaar voor vandaag: Ik heb hem binnen!

Lockdown of niet, stay positive…. Nog maar twee nachtjes slapen en dan gaan we qua zon weer de goede kant op!