Zij van dat Eiland

Over het wel en wee op een eiland in de Atlantische Oceaan

Eten van eigen land

Opeens kan het snel gaan. In mijn vorige blog schreef ik over groenten en fruit uit eigen tuin. Nu, een paar dagen later, hebben we er opeens een stukje land bij voor groenten en fruit. Maar daar hoort wel een beetje uitleg bij….

De vallei in de bergen waar ons huisje staat is al meer dan 300 jaar bewoond. Ons huisje is één van de oudste huisjes. Om ons heen liggen nog acht andere huisjes, allemaal op verschillende hoogte. Om elk huisje liggen lapjes land, gescheiden door muurtjes en op verschillende hoogtes. Allemaal bedoeld voor de landbouw en eigen gebruik. Het hele eiland heeft op deze manier terrassen die ooit goed gebruikt werden.

De terrassen voor landbouw in een hoger gelegen deel van het eiland. Het is soms een hele klim om er te komen. Sommige terrassen worden niet meer gebruikt en/of de muurtjes worden niet goed onderhouden en storten in – zie midden van de foto. Foto: @Gettivity

 

Terrassen rondom een lager gelegen dorp. Doordat de terrassen trapsgewijs liggen moet je vaak eerst over andermans land en is werken met een kleine tractor uitgesloten. Foto: @iStock

Vroeger had bijna iedereen één of meerdere lapjes grond voor eigen voorziening van groenten en fruit. Door het vertrek naar “de stad” of een ander eiland bleven veel landjes leeg. Er kwamen supermarkten in vrijwel elk dorpje, die het leven makkelijker maakten: bergen groenten en fruit waar je niets voor hoefde te doen dan je portemonnee te trekken. En zoals zo vaak koos de mens voor het makkelijke. Sommige landjes werden daardoor verkocht aan hen die achterbleven in het dorpje, er wordt tot op de dag van vandaag nog groenten of fruit op verbouwd. Andere landjes werden aan hun lot overgelaten en raakten in verval. Ook hier rondom ons gehuchtje zijn deze vervallen landjes te vinden.

Als je de natuur zijn gang laat gaan, laat ze niets onbedekt. Een dikke isolerende deken van gras, blauwe winde en Luzerne beschermd op de vervallen landjes de vruchtbare vulkanische grond. Eén van die landjes met zo´n dikke groene deken ligt achter ons huis. Het is ongeveer 3 x 15 meter groot. We mogen het gebruiken voor de verbouw van groenten en fruit zolang de eigenaar – die er slechts 3x per jaar 3 weken is – nog niet weet wat hij ermee gaat doen.

Gisteren hebben we op een gedeelte van 6 x 3 meter het kniehoge onkruid weggehaald en maakte ik geulen met de handploeg. Klaar om te zaaien en te planten!

 

 

 

 

 

Groenten en fruit uit eigen tuin

Vanaf 1 april tot 31 december 2022 heeft Spanje een compensatie toegepast op de hoge brandstofprijzen. Gemiddeld kostte een liter benzine € 1,78 en een liter diesel € 1,93 in 2022 en daar overheen kwam de korting van € 0,20 per liter. Het was een heel fijne tegemoetkoming toen de prijzen nogal door het dak gingen! Vanaf dit jaar zal alleen de transport -, de agrarische- en de visserij sector nog een brandstofkorting krijgen.

Vanaf 1 januari is het volgende steunpakket in Spanje in werking gezet, om de hoge kosten van de inflatie op te vangen en te compenseren: De btw op een groot aantal basisvoedingsmiddelen is verlaagd naar 0%. Het gaat dan om o.a. brood, meel, melk, kaas, eieren, fruit, groenten, peulvruchten, aardappelen, knollen en granen. De btw op olijf- en zaadoliën en pasta wordt verlaagd van 10% naar 5%. Een fijne compensatie als je bedenkt dat het gemiddelde bruto jaarsalaris op de Canarische eilanden € 21631,00 is. Het gemiddelde jaarsalaris op de Canarische Eilanden is het op een na laagste in Spanje. Men krijgt over het algemeen per 4 weken uitbetaald, waardoor je ongeveer op een salaris van € 1650,00 per 4 weken uitkomt. Bruto. Bij een volle werkweek. Niet echt een vetpot dus.

Hier hebben veel bewoners van oudsher een landje ergens in het buitengebied. Lag het er tot voor kort nog overwoekerd bij, tegenwoordig zien we veel landjes die worden ontdaan van onkruid en opnieuw worden ingezaaid of beplant. Zelfs onze oude buurman die we dagelijks steunend op zijn stok een stukje zagen lopen, zien we nu op zijn landje aan het werk. Voorovergebogen hakt hij de grond open met een handploeg. Langzaam worden het mooie rechte, gelijkmatige sleuven met er naast net zo rechte en gelijkmatige heuveltjes: een prachtige hoeveelheid aardappel zijn inmiddels gepoot.

Omdat onze tuin behoorlijk leeg is na al het snoeien en opruimen, heb ik met het voorbeeld van de buurman ook maar wat aardappelen in de grond gezet. De eerste 5 aan de rand van het lapje grond waar we vaak ontbijten. Het is daar wat koeler, vochtiger en iets minder zon. De andere 5 heb ik in de rand van de border vlakbij het huis gezet. De aarde is daar droger en er is meer zon. Allemaal doen ze het prima, de aardappelplanten in het zonnige gedeelte zijn al zéker 60 cm hoog. Nu nog wachten tot ze gaan bloeien, dan kunnen we kort daarna in fases gaan oogsten!

Vandaag kregen we zomaar een avocadoboom, al ruim 1,5 meter hoog! Hij was zorgvuldig uitgegraven om zo min mogelijk wortels te beschadigen maar moest wel zo snel mogelijk in de grond. We vonden een mooi plekje op het landje waar ook de grapefruit en de sinaasappel staan. Een beetje beschut tegen de wind en rondom goed te benaderen zodat we ooit eigen avocado´s te kunnen plukken. Net zoals sinaasappelen, citroenen, grapefruit en aardbeien hoeven we die dan ook niet meer te kopen…..

 

Een nieuw begin

Het nieuwe jaar is begonnen!

Gisteren, op oudejaarsdag, hadden we nog een cruiseschip in de haven dus was de winkel nog een halve dag open. Dus geen zelfgebakken oliebollen en appelflappen van E, de heer des huizes dit jaar! Na het afsluiten van de winkel zijn we afgezakt naar een terrasje en een drankje zakten we in de stoelen: het jaar zit erop. En terugblikkend kunnen we alleen maar zeggen dat we een heel mooi en bijzonder jaar achter de rug hebben. Wees gerust, er volgt geen terugblik. We zijn supertevreden over het afgelopen jaar en voelen ons bevoorrecht om hier te wonen. We hebben daar in de zon met 26 graden lekker op geproost.

Aan het eind van de middag naar huis en maakte ik pittige kipsaté. En om twaalf uur in de nacht…. gebeurde er niets!

We zagen in de verte de hemel enkele minuten oplichten: het georganiseerde vuurwerk in de stad. Door de Calima konden we vrijwel geen vuurwerk zien op het buureiland, dat houden we dan maar tegoed voor volgend jaar. De rust beviel ons, en de dieren om ons heen prima!

Voor nu wens ik iedereen een heel fijn nieuw jaar! En wil je een “oorwurm” op die eerste dag van 2023, luister dan naar deze gezongen nieuwjaarswens in onderstaand filmpje!

 

Oud geld

In 2017 overleed Robert Oxenaar. Waarschijnlijk zal er geen belletje bij je gaan rinkelen maar het was de ontwerper van het Nederlandse papiergeld. Ja, uit de tijd toen we nog in guldens afrekenden. Heel lang geleden.

Hij ontwierp bijvoorbeeld de ‘erflaters’-serie. De – voor de oudere lezers onder ons bekende – bankbiljetten met Vondel op het groene 5 gulden biljet, Frans Hals op het blauwe tientje, Sweelinck op het oranje getinte “geeltje” van 25 gulden, Michiel de Ruyter op het 100 gulden biljet en Spinoza stond op 1000 gulden biljet. Toentertijd zeiden die gezichten mij weinig. Het was geld en het waren mensen uit de geschiedenis.

De nieuwere serie papiergeld uit het guldentijdperk waren veel kleuriger. Helder geel met een zonnebloem op het 50 gulden biljet. De “Snip” – een beetje saai bruin maar met een heel gedetailleerde weidevogel – de watersnip- erop. En natuurlijk de paars/roze vuurtoren van 250 gulden. Zo mooi….! Ik vond de ontwerpen kleurrijk en modern. Wereldwijd waren deze geldbiljetten heel bijzonder en gedurfd want meestal hield men vast aan oude iconen op het papiergeld. Buitenlanders hadden soms het idee dat het nepgeld was!

Mooi én kleurrijk, zowel voor- als achterkant. Wist je dat het de vuurtoren van Haamstede was?

De ontwerper Oxenaar hield wel van bijzondere details. Hij verwerkte bijvoorbeeld een wild konijntje in één van zijn veiligheidskenmerken  maar ook de afdruk van zijn eigen duim in het gezicht van Frans Hals (het tientje!). Je eigen duimafdruk op het tientje! Een tientje werd zó vaak gebruikt en wisselde zo vaak van portemonnee, hoe gaaf is dat…! En wist je dat de naam van zijn kleindochter verborgen zit in één van de veiligheidskenmerken in het biljet van 250 gulden?

In 2002 werd al dit geld vervangen door de Euro. Het bracht ons de eenheidsworst in het papiergeld: er staan alleen maar fictieve bouwwerken op. Geen Eiffeltoren, Alhambra, Trevi fontein, Brandenburger Tor of Akropolis op te vinden. En dat is best een beetje jammer.

 

Kerst

Kerst begon voor ons een dag of tien vóór de 25e. Bij de post stond twee keer een pakket uit Nederland en dat vinden we zó leuk. Het is net een beetje Sinterklaas: een doos met ons adres erop en met tape goed dichtgeplakt. Ooohhh……wat zou er in zitten? Dan kan ik haast niet wachten. De doos nam ik mee naar de winkel en daar gingen we er eens goed voor zitten.

Het eerste pakket was er eentje van dochterlief, met onder andere een zak(!) erwtensoep. En die ging in de daarop volgende week al snel op, want we hadden een paar heel koude dagen. Koude dagen voor onze begrippen dan wel hé: in de avond slechts 16 graden. Dan is erwtensoep bijna nét zo lekker als bij vrieskou en schaatsweer! Verder zaten er vacuum verpakte kazen in. Ze is kwaliteitsmanager bij een kaasproducent en weet dus wel wat lekkere kaas is. Oh wat zullen we hier “zuinig” van eten om er zo lang mogelijk van te genieten!

In het andere pakket zat alles verpakt in Sinterklaaspapier en lag er bovenop een lief gedicht van dierbare vrienden. Thuisgekomen hebben we alles op tafel gelegd. Stuk voor stuk uitpakken, maar eerst voelen of we het konden raden. Bij veel lukte dat: suikermuizen, pepernoten, speculaasjes, banketstaaf (oh wauw…). Maar bij één ding kwamen we er niet uit. Het voelde zwaar en het was een beetje zacht als je er in drukte. Nou, dán maar open maken: gevulde speculaas! Ik ben meteen koffie gaan maken. Want koffie met een stukje gevulde speculaas, daar ga je toch van watertanden?

 

Officieel winter op de Canarische Eilanden

Vandaag, om precies te zijn om 21:48 uur, begint op de Canarische Eilanden de winter.

Gelukkig betekent de wintertijd op de Canarische eilanden niet dat we op zoek moeten naar dikke winterjassen en wanten. Hooguit een vest en een stel warme sokken want als de zon weg is om 18:15 uur, wordt het snel frisser en ´s nachts is het regelmatig maar 14 graden!

 

Arme drommel

In en om ons huis hebben we heel wat gekko´s. Ze komen ´s avonds achter de schilderijen en kasten vandaan en eten vliegjes en muggen en scharrelen rond de buitenlamp op zoek naar lekkere hapjes. Ze hebben van die grappige plakvoetjes waardoor ze over het plafond kunnen rennen en soms horen we ze tegen elkaar roepen achter de balken van het plafond. Men zegt dat een gekko in huis geluk brengt.

Deze drommel had minder geluk. Het is nog een kleintje van zo´n 4 cm groot. Op onderzoek op het aanrecht is hij vannacht in de wasbak gevallen waar nog water in stond. Ze kunnen wel “een soort van” zwemmen maar uit de gootsteen komen met natte pootjes is dan nog best lastig! gelukkig lag de afwasborstel nog in het water en daar heeft hij zich de hele nacht aan vastgeklampt.

Hij was flink in paniek toen ik met een glas hem probeerde in veiligheid te brengen, maar het is gelukt!