Tag: Kokkerellen
Minder betekent vaak meer
Op een klein eiland met lang niet alles binnen handbereik, leren we te leven op een meer simpele manier. Eenvoudiger misschien. Dichter bij de natuur, meer met de natuur, de seizoenen en de effecten die het klimaat heeft. We leren veel. Dat alles wat we doen invloed heeft op de natuur om ons heen. Dat minder vaak meer betekent. En met al de berichten dat alles maar duurder wordt, deel ik hieronder wat tips. Wie weet heb je er wat aan 🙂
Be creative
Eten van het seizoen is voordelig, maar soms een beetje saai. Wij waren geen fan van courgette, bloemkool of witte kool, maar het zijn (hier) goedkope en volwaardige groenten. Met een beetje creativiteit kan je er iets heel lekkers van maken, je moet dan alleen van de gebaande paden af: ga roerbakken, maak er een rauwkostsalade van of verwerk de groenten in een soep. Er zijn ontelbare recepten te vinden op internet en vind je niets van je gading, gebruik dan eens een Engelse of anderstalige zoekterm (“recepis with…..). Je zal verbaasd zijn wat men in andere landen met een (in Nederland) saaie groente doet!
Simpel
Hou het simpel: Leer water te drinken. Water uit de kraan in plaats van uit “hippe” wegwerpflesjes. Is het water vies? Koop een filter voor op je kraan – het betaald zich dubbel en dwars terug: een liter kraanwater kost in NL een cent (€ 0,01) maar een liter fleswater gemiddeld € 1,50!! Koop eventueel een goede fles als je water mee wilt nemen voor onderweg, zodat je geen kleine flesjes meer koopt. Je bestaat zelf voor het merendeel uit water. Verwen je lijf door vaker water te drinken. Gooi er desgewenst een schijfje citroen of sinaasappel in. Bewaar frisdrank voor het weekend.
Maak er een sport van om zo min mogelijk eten weg te gooien. Bedenk van restjes een compleet ander gerecht voor de volgende dag of stel de kliekjesdag weer in (wie is er niet mee groot geworden…). Oud brood is bi ons verleden tijd: maak er tosti´s van of stof de broodrooster af. Een geroosterde boterham met jam is ouderwets lekker!
Zakken stapelen
Koop ziplock zakken om in de diepvries te gebruiken. Plastic doosjes – rond of vierkant – zijn minder efficient, ook al kan je ze meerdere keren gebruiken. Zakken met groenten, vlees of fruit kan je precies vullen zonder onnodige lucht er omheen. Duw je daarna met je hand de inhoud plat in de zak, dan kan je veel meer zakken op elkaar stapelen en past er dus meer in je vriezer. Alleen de zakken met vlees gooi ik na het ontdooien weg, de andere zakken spoel ik uit en gebruik ik opnieuw. Heb je etenswaren over? Laat ze niet verschrompelen of verschimmelen achterin de koelkast om ze daarna tóch maar weg te gooien. Alles kan in zo´n ziplock zak in de vriezer. Handig: schrijf erop wát er in zit en wanneer je het in de vriezer stopt. Wist je trouwens dat je kaas (gesneden of aan één stuk) ook heel goed kan invriezen?
Koken in bed
Mooie droge rijst koken is heel simpel en je spaart meteen gas of elektra: de verhouding is 1 kopje (eenheid) rijst op 1 1/4 kopje (eenheid) water. Ik gebruikt een vast bekertje om de rijst af te meten (2 bekertjes) en gooi daarna 2,5 bekertje water in de lege waterkoker. Als dat kookt, gooi ik rijst en kokend heet water in een pan en laat het op de warmtebron 3-4 minuten met de deksel erop doorkoken. Daarna gaat het gas uit en zet ik de pan 40 minuten in een moderne hooikist. De pan in je bed zetten, of wikkelen in een slaapzak/kinderdekbedje/deken heeft hetzelfde effect. Na 40 minuten heb je een prachtige droge rijst (even met een vork doorroeren…).
Alle restjes van verse groenten verzamelen
Als ik groenten snij, blijft er altijd wel een stukje over: een halve ui, wat worteltjes, een stronkje prei, bloemkool of het stukje paprika wat rond het steeltje zit. Alles stop ik (rauw) in een ziplock zak, die bewaar ik in de vriezer. Begint de zak vol te raken, kook ik het gaar in een pan met water en bouillonblokjes. Ongeveer 2 Bouillonblokjes op 1 liter water. Met een redelijke hoeveelheid restgroenten zet ik makkelijk 3 liter water op en gaan er 5 bouillonblokjes bij. Zijn de groenten gaar, voeg ik iets van tomaten toe en zet ik de staafmixer erin: een gladde soep als resultaat. Ik vervang de gebruikelijke vermicelli door eenvoudige pasta en klaar is een goedgevulde soep.
Kopen en koken voor een weeshuis
Een goede basisvoorraad is perfect om altijd een maaltijd te kunnen maken in combinatie met wat verse groenten. Zorg dat je een goede basisvoorraad in huis hebt met lang houdbare producten. Bewaar je geduld: ga niet als een dolle inkopen om meteen een goede en efficient gevulde voorraadkast te hebben maar wacht op de aanbiedingen en sla dan je slag: koop groot in: tandpasta, wasmiddel, koffie, bloem, rijst, pasta, bruine bonen, pindakaas…. Let bij de aankoop op de houdbaarheidsdatum, al hoef je er bij bepaalde levensmiddelen zoals suiker, koffie, en pasta er niet al te krampachtig over te doen. Het blijft nog lang na die datum goed. Zelf probeer ik een houdbaarheidsdatum van 6 maanden “in de toekomst” aan te houden. Zet het “op datum” in een kast weg, zodat het oudste eerst op gaat. Koop eens een huismerk, probeer het uit en als het bevalt, koop daar dan de aanbiedingen van.
Het klinkt saai en vraagt een andere instelling, maar maak een overzicht met wat je ongeveer wilt gaan eten in de week die komt. Kijk wat je nog in huis hebt en koop daarop in. Vooral de eerste weken kost het je meer moeite maar als dat alles is om te besparen, dan is het toch de moeite waard? Ik kook voor meerdere dagen tegelijk. Wie heeft ooit besloten dat het “not done” is om twee dagen hetzelfde te eten? Van een grote pan nasi, stamppot of pasta eten we minstens twee dagen en de tweede dag is het opgebakken misschien nóg lekkerder!
Koude dagen
Op het vasteland van Spanje werd afgelopen week sneeuw verwacht en in dit weekend, het laatste weekend van januari, sneeuwde het zelfs op Mallorca! En ook wij, nóg een stukje zuidelijker, hebben te maken met een koude periode. De temperatuur komt overdag nét op de 17/18 graden en in de avond en nacht zakt het zelfs tot 14 graden. Daarbij staat een koude wind. Voor Canarische begrippen is dit écht koud – helemaal als het zonnetje niet door de zware bewolking heen komt. Langebroekenweer dus, met sokken, een vest en een dekentje voor op de bank.
Door de zware bewolking valt er regelmatig een bui, waardoor we het buiten in de tuin werken maar even laten zitten. De jonge plantjes in de nieuwe moestuin staan te bibberen en het gezaaide goed zoals de prachtige bonen zijn nog niet zichtbaar. We blijven lekker binnen en met muziek, een filmpje of een boek vermaken we ons prima.
Ondertussen zet ik draadjesvlees op en maak ik later op de dag een grote pan stevig gevulde soep, voor twee dagen nasi en bak ik een cake. Zo wordt de vrije dag toch nog best gevuld!
En als afsluiter nog wat mooie kleine plaatjes schilderen. Wat wil een mens nog meer….. 🙂
Een nieuw begin
Het nieuwe jaar is begonnen!
Gisteren, op oudejaarsdag, hadden we nog een cruiseschip in de haven dus was de winkel nog een halve dag open. Dus geen zelfgebakken oliebollen en appelflappen van E, de heer des huizes dit jaar! Na het afsluiten van de winkel zijn we afgezakt naar een terrasje en een drankje zakten we in de stoelen: het jaar zit erop. En terugblikkend kunnen we alleen maar zeggen dat we een heel mooi en bijzonder jaar achter de rug hebben. Wees gerust, er volgt geen terugblik. We zijn supertevreden over het afgelopen jaar en voelen ons bevoorrecht om hier te wonen. We hebben daar in de zon met 26 graden lekker op geproost.
Aan het eind van de middag naar huis en maakte ik pittige kipsaté. En om twaalf uur in de nacht…. gebeurde er niets!
We zagen in de verte de hemel enkele minuten oplichten: het georganiseerde vuurwerk in de stad. Door de Calima konden we vrijwel geen vuurwerk zien op het buureiland, dat houden we dan maar tegoed voor volgend jaar. De rust beviel ons, en de dieren om ons heen prima!
Voor nu wens ik iedereen een heel fijn nieuw jaar! En wil je een “oorwurm” op die eerste dag van 2023, luister dan naar deze gezongen nieuwjaarswens in onderstaand filmpje!
Variaties op een citroen
Omdat de citroenboom maar blijft geven, ben ik de laatste weken regelmatig in de weer met deze vitaminebommetjes. Ze zijn op zoveel verschillende manieren te gebruiken én te bewaren! Dus, daar gaan we nog een keertje. Deze keer ga ik citroenen (limónes) konfijten.
Konfijten van fruit is een oude en beproefde conserveringsmethode waarbij je het fruit inlegt in suiker. Het resultaat zijn zoete gedroogde schijfjes, blokjes of reepjes fruit. Vroegâh kon je rond kerst kleine potjes met oranjesnippers of sinaasappelschil kopen bij de grootgrutter. Of van die glazen potjes met groene, rode en soms gele balletjes: kersen, die in het Frans bigarreaux worden genoemd. Tijdens het konfijten wordt bij deze kersen extra kleurstof toegevoegd.
Gekonfijt fruit was de ideale manier om ook in de winter te genieten van een zomers smaakje, de kerststol, tulband en oliebollen werden er lekker mee op smaak gebracht. Je hebt alleen water en een flinke hoeveelheid suiker nodig. Iets waar de gezondheidspolitie zijn bezwaren over zal hebben.
En dat laatste kan mij nou even niets schelen. Ik pluk dus op een zonnige namiddag weer een mandje vol citroenen en ik snij ze in plakjes van ongeveer een halve centimeter dik, het is in totaal 450 gram. Daarna kook ik ze zachtjes gedurende 20 minuten en giet ze af. Dat doe ik drie keer met dezelfde plakjes. Dit is nodig om de schil beetgaar te krijgen maar ook om de schil minder bitter te maken. Ik laat ze even afkoelen en uitlekken in een vergiet.
Ondertussen maak ik een siroop van suiker en water (2x het gewicht van het fruit, dus 900 gr/ml). Hier leg ik de schijfjes in en breng het opnieuw zachtjes aan de kook. Na 20 minuten doe ik een deksel op de pan, draai ik het gas uit en laat het zoete goedje een paar uur staan. Daarna gaat het opnieuw in het vergiet om een beetje uit te lekken. Als ze plakkerig voelen (na een uurtje of twee) strooi ik er een klein beetje gewone suiker over.
Nu komt het er op aan: de citroenschijfjes moeten goed gedroogd worden. Met een beetje wind, een dagtemperatuur van 30 graden en in de nacht niet lager dan 25 graden lijkt me dat geen probleem. Ik weet dat men hier op het eiland zelfgemaakte droogkasten heeft om grotere hoeveelheden fruit te drogen maar de herbruikbare groentezakjes die hier in de supermarkt en bij de groentewinkel te koop zijn, lijken mij op dit moment voldoende om het eens uit te proberen. Als het voor herhaling vatbaar is, kan ik altijd in de winter vragen aan E, de man des huizes om een mooie droogkast te maken.
Ik rijg met een katoenen draad lijntjes in de herbruikbare groentezakjes, vul deze met de schijfjes suikercitroen en rijg dan op het aanrecht tussen de schijfjes nog een draadje katoen zodat elk schijfje een eigen vakje heeft. Beter kan ik het niet uitleggen, de foto hieronder zal het duidelijker maken:
Ik hang ze aan een oude waslijn onder het afdak, de wind en de temperatuur moet de rest doen. Naast deze gekonfijte versie van de citroen hang ik ook 450 gram ongesuikerde schijfjes citroen op. Dat lijkt me in de winter lekker in de thee, zo´n gedroogd schijfje. Of in een stoofpotje….. Alhoewel, daar heb ik ook een grote pot ingelegde citroenen van vorig jaar voor. Ik gebruik het niet vaak maar het is een bijzondere smaakmaker en in het zout blijft citroen heel lang goed.
Citroenen ingelegd in zout, uit de Mediterrane keuken.
Na een paar dagen en af en toe checken kan ik twee glazen potten vullen met schijfjes gekonfijte citroen. Ik doe er een schepje poedersuiker bij en schud het geheel, waardoor de citroenen een mooi wittig laagje hebben. De gedroogde citroenen gaan zonder verdere behandeling in een glazen pot en alles wordt netjes opgeruimd in de voorraadkast, voorzien van een strookje afplakband met daarop de datum en de bewerking. Wat ben ik blij met de lege jampotjes die onlangs gebracht werden!
Een deel van de gedroogde schijfjes citroen zonder suiker….
…. en een deel van de eerste gekonfijte citroen.
De suikersiroop die overgebleven is breng ik aan de kook en giet ik in een beugelflesje – want niets wordt zomaar weggegooid! Een klein laagje siroop in een glas, koud water er op en om het af te maken een vers geknipt blaadje munt er in. De lekkerste limonade ooit… en het is allemaal zó leuk om te doen!
Wat te doen met een citroen
We hebben een citroenboom aan het begin van ons pad staan. Hij is een beetje scheef gegroeid én gesnoeid omdat Ãe anders over het pad groeit. Het heeft geen effect op de bloei en de vruchten – in tegendeel – maar het ziet er op de foto een beetje vreemd scheef uit.
Citroenen heten hier limónes en het ras aan onze boom blijf groenig. Als ze geel gaan kleuren, zijn ze eigenlijk al een beetje aan het uitdrogen, dus minder sap.
We plukten een maand geleden de grootste limónes om de kleintjes meer (groei) ruimte te geven, wat resulteerde in een mand vol van ruim 7 kilo! Ik gaf ze aan de buurman naast onze winkel. Hij had er wel oren naar omdat hij zelf limoncello wilde maken om te serveren in zijn restaurant. Hij maakt de limoncello van de schil van de limón, het resterende sap verwerkt hij in zijn ambachtelijk gemaakt citroen-ijs.
Ondertussen hadden de kleine limónes die nog aan de boom zaten, alle tijd om verder te groeien. Na een week of twee plukten we opnieuw.
Het was opnieuw een schaal vol. Ik perste deze groene vitamine-bommen uit en maakte er citroenmarmelade van, waarvan de helft met een vleugje vanille. Het verdween in niet al te grote potten in de voorraadkast. Heerlijk straks, in de winter, op een geroosterde boterham!
Het is niet echt een toffe foto geworden, maar ik vond het zó mooi dat het late zonlicht door het keukenraam de jam bijna goudkleurig maakte…. Na deze pluk en verwerking heeft de citroenboom nog steeds vruchten. We laten de kleintjes weer fijn groeien en na een week of twee pers ik ongeveer 16 citroenen uit en verhit het pure sap in een pannetje tot het bijna kookt. Ik laat het heel even tegen de kook aan en daarna giet ik er precies een beugelfles mee vol, die ik direct sluit. Dit zorgt er voor dat de beugelfles vacuum trekt en het pure citroensap lang buiten de koelkast bewaard kan blijven. Ook dit gaat in de voorraadkast!
Als ik het wil gebruiken schenk ik een deel over en leng het aan met water, voeg eventueel een klein beetje (lokale!) honing toe en dan is het genieten geblazen met de meest pure en lekkerste citroenlimonade!
Nog is de boom niet leeg, er hangen opnieuw kleintjes aan die weer even de tijd krijgen om te groeien. En er liggen op de schaal op de keukentafel nog een stuk of 15 limónes. Misschien dat ik zelf ook nog wel limoncello ga maken… Maar, eerst maar weer eens glazen potjes verzamelen, want die zijn allemaal gebruikt!
Zoals je kan zien, ben ik gestopt met het maken van kleine aquarelletjes als leuke labeltjes. Het ging ineens zó snel met zoveel potjes die gevuld werden, een stukje schilderstape doet het voorlopig ook prima.
Augustus – mango tijd!
En dan is het zomaar augustus. Een maand waarin hier de takken van de mangobomen zwaar doorbuigen van de mango´s. Als we naar huis rijden staan er links van de weg, iets dieper in het dal, heel veel mangobomen. Beschut tegen wind door de steile bergwanden aan weerszijden en volop in de zon. Ze kunnen de hele dag heerlijk stoven en groeien. Augustus is hier de maand van de mango oogst.
In voorgaande jaren hadden we regelmatig mango´s van de andere kant van het eiland. Als ik daar op zondag op de kunstmarkt stond, hielp E, de man des huizes, Carlos bij het oogsten en werd hem regelmatig een tas vol toegestopt. De smaak is maar slecht te beschrijven: Zoet, kruidig, sappig en zacht.
Naast mango´s zijn ook de manga´s rijp. Manga´s hebben ongeveer dezelfde smaak maar zijn, in tegenstelling tot de mango, kleiner en hebben een draderige structuur. Deze variatie vind ik minder lekker omdat de draden tussen je tanden blijft zitten. Zo´n gepeuter daarna……
Je hebt mangobomen die wel 10 tot 15 meter hoog zijn, maar ook veel lagere soorten. Die lagere soorten maken het oogsten uiteraard een stuk makkelijker. Zie het zoals de hoge appel-, en kersenbomen van vroeger en de huidige lage fruitbomen. In het dal naast de weg zie ik nog maar een paar van die enorme grote bomen staan, de rest is allemaal kleiner van stuk.
Ik maak contact met Vitoriano, de eigenaar van de landerijen. Hij maakt in deze maand overuren om te oogsten en te leveren aan zijn afnemers maar heeft laat in de middag een lading klaar staan. In de dagen die daarop volgen eten we ze heerlijk uit de hand maar ik maak er ook iets van voor ´later´: Ik weck drie potten mango-chutney (heerlijk met rijst, doperwtjes en kip) en maak vier kleine potjes mangojam. Dat is straks in de winter nóg een keer genieten!
Vitoriano stuurt een paar dagen later een berichtje. Als ik nog een lading wil, moet ik het maar even laten weten. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd…….
Yes!!! De eerste mand vol heerlijke mango´s!
Met zelfgemaakte labeltjes natuurlijk…
… en ook hier natuurlijk kleine labeltjes…
Komkommertijd
Een kilo komkommer kost op dit moment € 0,70. Koop je ze in Nederland per stuk, hier gaan ze per kilo. De komkommers zien er hier wél wat anders uit.
De Hollandse komkommer.
De Canarische Pepino.
Het is een prima vruchtgroente om zo te eten! Een paar plakjes op een boterham met kaas of als frisse toevoeging in een zomerse salade. Een boterham heel dun besmeren met Sambal Manis en dan een hele berg dunne plakjes (de kaasschaaf!) erop, is ook een heel erg lekker. Of gewoon zomaar plakjes op de borrelplank, en natuurlijk de Griekse tzatziki. Maar dan houdt het ook een beetje op…..
Om jaarrond van deze groene jongens te genieten maak ik – met deze kiloprijzen – komkommers in zoetzuur, een beproeft recept van haar. De verhouding zoet-zuur is perfect en na een week of zes smaken ze heerlijk bij nasi, op een boterhammetje met worst of als snack. Goed ingemaakt zijn ze minstens een jaar houdbaar!
Mooi zelfgemaakt labeltje erop of er aan, en straks in de winter is het opnieuw genieten!