Tag: Moestuin
Net op tijd
Twee dagen geleden zette ik in de middag alle kleine plantjes die ik had in de grond. Net op tijd want zo tegen zes uur viel de eerste regenbui. Een mooi mild buitje – dat scheelde weer water geven!
In de avond werden het serieuze buien. Ondanks de grote inspanningen in oktober 2022, toen storm Hermine over ons heen raasde, is de lekkage nog niet helemaal opgelost. Gelukkig lekt het alleen als er een heel zware bui over trekt en die hebben we echt niet vaak. Maar uit voorzorg staat er, tot het dak gerepareerd kan worden in het voorjaar, een grote plastic bak onder de plek des onheils want voorkomen is beter dan genezen. Of in dit geval: voorkomen is beter dan dweilen.
Die bak om het water op te vangen was deze keer helaas écht nodig, er viel heel veel water in korte tijd. Het is water wat zeer welkom is, het eiland is afhankelijk van zoet hemelwater. We hebben geen ontziltingsinstallatie op het eiland om van zeewater, zoet water te maken. Maar het nu wel heel hard: over alle trappen en straten stroomde het water naar beneden en al snel hoorden we overal water ruisen. Dat klinkt altijd als muziek in onze oren: overal ontstaan kleine en grote watervallen met heerlijk zoet water wat opgevangen wordt in drie stuwmeren hier niet ver vandaan.
Vlak onder ons huis een spontane waterval.
Nog een aanvulling op het voorgaande bericht over wat ik allemaal zaaide: het zijn geen kievitsbonen te zijn die ik heb gekregen, maar Italiaanse Borlotti bonen. Ook bonen, dus qua smaak zal het niet heel veel afwijken denk ik. Maar kijk eens op de foto hierboven… wat een prachtige kleine streepjes op een roomblanke achtergrond!
Ze liggen nu veilig in de grond en wachten net als de rest, op de zon. De weersverwachtingen zijn goed, de aankomende dagen wordt er steeds meer zon en vrijwel geen regen meer verwacht.
Baby plantjes
Het afgelopen weekend hebben we ons door het onkruid heen geploeterd en de grond doorgewerkt zodat het zacht werd. Klaar voor de baby plantjes!
Ik kocht 12 pootaardappelen ‘Picasso’ en het volgende aan kleine baby plantjes:
20 x prei
10 x bloemkool
10 x tomaten
10 x paprika
Ik pootte het van rechts naar links, omdat het land aan de rechterkant al klaar is en ik zo steeds een stukje aan de linkerkant verder kan uitbreiden.
De volgorde van planten deed ik ook van rechts naar links, op basis van wisselteelt. Elke plant neemt specifieke mineralen en voedingsstoffen op. Op deze bepaalde manier de groenten planten, zorgt dat de planten elkaar helpen en bevorderen met de groei. Ik pootte van rechts naar links:
Aardappelen / knoflook / paprika /tomaten /prei /bloemkool
Als ik na de oogst opnieuw ga zaaien/poten, schuiven alle groenten één “bed” op naar rechts. Hierdoor nemen de planten in het nieuwe bed precies de goede voedingsstoffen op die de voorganger heeft aangevuld of heeft opgenomen. Wisselteelt dus.
Ondertussen was de tamtam in de buurt ook actief en kreeg ik uien, sla en rode kool toegestopt. Miniplantjes die meteen een plekje kregen in de tussenliggende bedden. Ook kreeg ik bonen. Geen bruine of witte, maar gemarmerd. Gele, groene en bruine streepjes en kringeltjes op een crème ondergrond: Kievitsbonen!
Het staat allemaal met de voetjes in de grond. E, de heer des huizes, kapte verderop, dieper in de vallei, lange bamboestokken van meer dan vier meter lang. Hij korte ze in en maakte precies op maat een rekwerk waar de tomaten en paprika’s tegenaan kunnen groeien met behulp van draden. De kievitsbonen zijn laagblijvers, die hebben geen rekwerk nodig.
Nu is het water geven en een heerlijk voorjaarszonnetje.
Alles in de grond. Groeien maar!
Eten van eigen land
Opeens kan het snel gaan. In mijn vorige blog schreef ik over groenten en fruit uit eigen tuin. Nu, een paar dagen later, hebben we er opeens een stukje land bij voor groenten en fruit. Maar daar hoort wel een beetje uitleg bij….
De vallei in de bergen waar ons huisje staat is al meer dan 300 jaar bewoond. Ons huisje is één van de oudste huisjes. Om ons heen liggen nog acht andere huisjes, allemaal op verschillende hoogte. Om elk huisje liggen lapjes land, gescheiden door muurtjes en op verschillende hoogtes. Allemaal bedoeld voor de landbouw en eigen gebruik. Het hele eiland heeft op deze manier terrassen die ooit goed gebruikt werden.
De terrassen voor landbouw in een hoger gelegen deel van het eiland. Het is soms een hele klim om er te komen. Sommige terrassen worden niet meer gebruikt en/of de muurtjes worden niet goed onderhouden en storten in – zie midden van de foto. Foto: @Gettivity
Terrassen rondom een lager gelegen dorp. Doordat de terrassen trapsgewijs liggen moet je vaak eerst over andermans land en is werken met een kleine tractor uitgesloten. Foto: @iStock
Vroeger had bijna iedereen één of meerdere lapjes grond voor eigen voorziening van groenten en fruit. Door het vertrek naar “de stad” of een ander eiland bleven veel landjes leeg. Er kwamen supermarkten in vrijwel elk dorpje, die het leven makkelijker maakten: bergen groenten en fruit waar je niets voor hoefde te doen dan je portemonnee te trekken. En zoals zo vaak koos de mens voor het makkelijke. Sommige landjes werden daardoor verkocht aan hen die achterbleven in het dorpje, er wordt tot op de dag van vandaag nog groenten of fruit op verbouwd. Andere landjes werden aan hun lot overgelaten en raakten in verval. Ook hier rondom ons gehuchtje zijn deze vervallen landjes te vinden.
Als je de natuur zijn gang laat gaan, laat ze niets onbedekt. Een dikke isolerende deken van gras, blauwe winde en Luzerne beschermd op de vervallen landjes de vruchtbare vulkanische grond. Eén van die landjes met zo´n dikke groene deken ligt achter ons huis. Het is ongeveer 3 x 15 meter groot. We mogen het gebruiken voor de verbouw van groenten en fruit zolang de eigenaar – die er slechts 3x per jaar 3 weken is – nog niet weet wat hij ermee gaat doen.
Gisteren hebben we op een gedeelte van 6 x 3 meter het kniehoge onkruid weggehaald en maakte ik geulen met de handploeg. Klaar om te zaaien en te planten!
