Tag: Buitenleven
Gezichtsbedrog
Dit is niet een zonsopgang op een bewolkte herfstdag, maar de volle maan die net over de berg komt…
Je kon er bijna een boek bij lezen!
Tropische storm Hermine
Het regende uiteindelijk een dikke 24 uur. Daarna werd het even droog en kon E, de man des huizes, met vriend en buurman even op het dak kijken wat de oorzaak was van de paar druppels lekkage binnen. Steeds hing er op één plek een druppel aan een balk. Op zoveel regen was dit lek “peanuts” maar een blik werpen kon geen kwaad, al was het maar om te weten wat er nodig was om te repareren.
Het was zondagochtend. Na 24 uur regen trok de lucht heel even open, voordat de wind zou aantrekken en er opnieuw zware regenbuien verwacht werden. Haast was dus geboden.
De mannen concludeerden dat het een klein, maar niet te onderschatten lekje onder de oude dakpannen was. Voor nu even laten zitten en als alles overgetrokken is, een dag plannen op het te repareren. We genoten even van het zicht, voor zover dat er was, maar trokken alweer snel naar binnen – de regen kondigde zich weer aan.
We moesten dit nog even uitzitten en hoopten op niet al teveel wind. Wind, die door de pieken, dalen en hoeken van de bergen een heel ander pad waait dan op het vlakke land. Omdat de regen van alles los spoelt, is er best een risico dat de krachtige wind zorgt voor stenen, verschuivingen en brokstukken op de weg. Dus hoppa , op de bank met thee, boeken en een boel films.
Zelfs de wind bleef mild en stak alleen op maandag even op maar had lang niet die kracht die de weermannen en – vrouwen voorspeld hadden. Althans….bij ons op het eiland. Andere eilanden kregen het er flink van langs. Tropische storm Hermine liet daar zien hoeveel kracht ze had en hoeveel regen er viel – zie het filmpje hieronder.
Het lange weekend – update
Omdat het gisteren in de late avond nog niet waaide of regende, hielden we de deur van slaapkamer naar veranda open, de temperaturen zijn nog prima ´s nachts is het 20 graden. Pas tegen 06:00 uur werden de spetters een heuse regenbui, maar de wind bleef uit. Lekker nog even omdraaien en genieten in de vroege ochtend, het blijft tegenwoordig tot 07:45 uur nog donker. Echt lang uitslapen wordt het ook weer niet: E – de heer des huizes loopt om 08:30 uur uit voorzorg toch nog een rondje om het huis, terwijl ik met Bas een rondje ga lopen. Het regent continue, net iets méér dan een miezerbui en het is 24 graden. “Groeizaam weer, lekker voor de plantjes” zou je normaal gesproken zeggen.
We ontbijten buiten onder de veranda – want de temperatuur is prima, lezen de digitale kranten en zien aan de overkant een steeds veranderend beeld: dan is de bergwand compleet zichtbaar, het andere moment zijn de pieken in dikke wolken gehuld en het volgende moment is vrijwel alles verdwenen in een grijze regenbui. Zo´n bergwand is een fascinerend beeld wat nooit verveelt. De geiten en schapen van de buurman, die er normaal gesproken lopen blijven vandaag ook binnen, ze drentelen rond in de kraal.
Bron: Ayuntamiento San Sebastián
Met het verstrijken van de uren wordt regen steeds wat nadrukkelijker. In de middag, zo rond een uur of twee, lees ik de eerste berichten dat er op verschillende eilanden de eerste wegen versperd zijn door verschoven aarde of brokstukken. Niet ver van ons wordt een sluipweggetje wat door het ravijn (barranco) loopt naar een ander dorp, afgesloten. Dit ravijn loop vanaf de bergen (waar wij wonen) naar zee. Het is uitgegraven, verstevigd met hoge stenen wanden en wordt gebruikt om overtollig regenwater wat uit de bergen komt, te kanaliseren richting zee. Halverwege zijn drie enorme stuwwanden geplaatst om reserves op te bouwen gedurende de winter. Ook na de stuwwanden wordt al het overtollige regenwater via stroompjes en kanaaltjes naar deze barranco geleid om wateroverlast zoveel mogelijk te beperken. Het laatste stuk van de barranco, vlak bij de stad en de zee, is in de zomer een leeg en droog kanaal waar veel mensen wandelen en hun hond uitlaten. Nu wordt alle toegang hiertoe afgesloten, omdat men morgen nog veel hemelwater verwacht wat ná de stuwwallen allemaal hier doorheen gaat naar zee.
De tropische storm Hermine schuift langzaam onze richting op en veroorzaakt als voorbode veel regen.
Op het moment van schrijven regent het al 16 uur aan één stuk door……
bron: windy.com
Het buitenleven
Gordijnen open op zondagochtend. Het zicht is adembenemend….
Oh wacht, ik zal de foto groter maken, zodat je kan zien wat ik zag!
Kijk: in het midden van foto in de verte, zie je licht grijsblauw. Het is de laaghangende bewolking boven zee.
Daarachter zie je in de eerste zonnestralen, de contouren van ons buureiland. Met zo´n mooie belofte in de ochtend gaan we lekker vroeg werken in de tuin!
Stevige schoenen aan want niet overal is de bodem egaal en er liggen weleens wat stekels, van de Bougainville bijvoorbeeld, die je niet in je voeten wilt hebben. En dat vierkante ding aan de rechterkant? Een restant van de vloermatten uit ons sport-ruimte: de ideale beschermingsmat voor je knieën!
Aan de linkerkant op de foto staan de wijnstokken van de oude buurman. Ze hangen vol met dieppaarse druiventrossen. De vulkanische grond is vruchtbaar, dat is wel duidelijk! We verwijderen op veel plekken met de hand het gras. Het laat vrij makkelijk los omdat het al erg ingedroogd is. Daardoor blijven veel wortels helaas zitten en zullen we het in fases steeds verder weg moeten halen.
Maar met het weghalen zien we tot onze verrassing ook, dat er veel meer andere planten staan. Ze zijn een stuk kleiner gebleven omdat het gras zo overheersend was. We ontdekken een roodbloeiende hibiscus en heel veel verschillende geraniums. Die doen het hier blijkbaar goed en ik maak meteen een aantal stekken – plaats genoeg in de tuin en het scheelt plantjes aankopen. We scheuren het citroengras in kleine (vernieuwende) stukken en zetten het op een andere plek. Citroengras heet hier Caña Santa en men gebruikt het hier zowel medicinaal, als thee en voor in de keuken. Dat komt later wel, nu eerst moet dat gras weg. De sinaasappelboom en de olijf ontdoen we van het verstikkende gras en brengen het 100 traptreden lager, naar de straat waar de containers staan.
En dan…. Na gedane arbeid is het goed rusten. Op een opgeruimd stukje land wat íets lager ligt dan het huis, wat nét iets eerder schaduw heeft. Als we daar zitten kijken naar hetzelfde landschap als waar ik mijn blog mee begon, alleen met een ander licht.
Het verveeld nooit…..
De jongens
De tuin heeft zijn eigen bewoners. Wij wennen aan hen en zij wennen aan ons. Langzaam aan schieten ze niet meer weg onder stenen en tussen de planten als ze ons in de gaten hebben. We leggen af en toe een paar snippertjes kaas op een steen en dan zie je dit (zie filmpje hieronder)…..
Augustus – mango tijd!
En dan is het zomaar augustus. Een maand waarin hier de takken van de mangobomen zwaar doorbuigen van de mango´s. Als we naar huis rijden staan er links van de weg, iets dieper in het dal, heel veel mangobomen. Beschut tegen wind door de steile bergwanden aan weerszijden en volop in de zon. Ze kunnen de hele dag heerlijk stoven en groeien. Augustus is hier de maand van de mango oogst.
In voorgaande jaren hadden we regelmatig mango´s van de andere kant van het eiland. Als ik daar op zondag op de kunstmarkt stond, hielp E, de man des huizes, Carlos bij het oogsten en werd hem regelmatig een tas vol toegestopt. De smaak is maar slecht te beschrijven: Zoet, kruidig, sappig en zacht.
Naast mango´s zijn ook de manga´s rijp. Manga´s hebben ongeveer dezelfde smaak maar zijn, in tegenstelling tot de mango, kleiner en hebben een draderige structuur. Deze variatie vind ik minder lekker omdat de draden tussen je tanden blijft zitten. Zo´n gepeuter daarna……
Je hebt mangobomen die wel 10 tot 15 meter hoog zijn, maar ook veel lagere soorten. Die lagere soorten maken het oogsten uiteraard een stuk makkelijker. Zie het zoals de hoge appel-, en kersenbomen van vroeger en de huidige lage fruitbomen. In het dal naast de weg zie ik nog maar een paar van die enorme grote bomen staan, de rest is allemaal kleiner van stuk.
Ik maak contact met Vitoriano, de eigenaar van de landerijen. Hij maakt in deze maand overuren om te oogsten en te leveren aan zijn afnemers maar heeft laat in de middag een lading klaar staan. In de dagen die daarop volgen eten we ze heerlijk uit de hand maar ik maak er ook iets van voor ´later´: Ik weck drie potten mango-chutney (heerlijk met rijst, doperwtjes en kip) en maak vier kleine potjes mangojam. Dat is straks in de winter nóg een keer genieten!
Vitoriano stuurt een paar dagen later een berichtje. Als ik nog een lading wil, moet ik het maar even laten weten. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd…….
Yes!!! De eerste mand vol heerlijke mango´s!
Met zelfgemaakte labeltjes natuurlijk…
… en ook hier natuurlijk kleine labeltjes…
Daarom, handschoenen dragen
Op het moment van schrijven is het vér boven de 30 graden maar toch draag ik handschoenen…..
Nog niet zo lang geleden snoeide ik een paar takken van de enorme Oleanderstruik en knipte die meteen klein boven de snoeibak.
Iedereen weet dat als je in de tuin bezig bent, je altijd wel een krasje of een beschadiging aan je handen oploopt. Dus ook nu. Maar nu raakten binnen 24 uur al die wondjes ontstoken, ze leken zelfs groter te worden en ik had onophoudelijke jeuk. Om gek van te worden! En langzaam werden mijn handen dikker van het vocht.
Wat blijkt: alle delen van de Oleander zijn giftig…
Toch maar even met die dikke handen naar een arts want het voelt niet fijn. Na een prikje en zalf was het leed al snel geleden. Maar vanaf dat moment gaan de handschoenen altijd aan bij het werk in de tuin! Ook als het 30 graden of meer is….
Ik kijk met andere ogen naar deze schoonheid en loop met respect iets ruimer om de grote struik heen….