Tag: Creatief

Een groot project

Ergens in 2022 was het voor ons vrijwel zeker dat we in dit kleine bergdorpje wilden gaan wonen. Okay, de administratieve molen en papiermassa moest nog in beweging komen, maar de deal was in principe rond. Om de vreugde een beetje te kanaliseren (want dán wil ik van alles gaan doen en kan ik niets omdat we nog geen officiële eigenaar zijn en er nog niet wonen) besloot ik iets creatiefs te gaan maken ´voor het nieuwe huis´….

Het werd een deken, gehaakt in overwegend natuurlijke kleuren….

De kleurtjes waren gebaseerd op de vele groentinten en de meer uitgesproken kleuren van alles wat bloeit. Maar ook hier en daar blauwtinten voor de lucht…. 😉 Het was gewoon een grote zak met kleurige bolletjes garen waar ik mee thuis kwam.

Het huis was na 8 weken officieel van ons – dit bleek in het Spaanse Land supersnel te zijn – en konden we aan de slag! Onze agenda bestond vanaf dat moment hoofdzakelijk uit schoonmaken, de verhuizing (die E, de man des huizes compleet zelf, eigenhandig en in zijn uppie heeft gedaan…), doorbreken van muurtjes (idem), schilderen en inrichten. En ondertussen hielden we de winkel zo goed en zo kwaad als het ging, open. Het waren zware weken…

En eerlijk is eerlijk, in de zomermaanden heeft het werken aan de deken wel een beetje stil gelegen. Met 28+ graden een zware deken op je benen is een beetje té warm… Maar in de minder warme maanden ( oktober – april) werden er dagelijks weer streepjes gehaakt. Zelfs Droppie de kat kon zich er in verbergen.

En dan…. is het klaar. Na 14 maanden hechtte ik de laatste kleur af, werkte losse draadjes weg, haakte ik afsluitend een laatste rand rondom en maakte ik het label Made with ♥. De deken heeft een afmeting van 220 x 260 cm.

Ik heb het strepenpatroon zó gehaakt, dat de ene helft van de deken een “koel” strepenpatroon heeft en de andere helft van de deken een “warm” strepenpatroon. Gewoon, omdat ik het leuk vond 🙂

Raar

Het zal door de onrust in oost Europa komen, door de hoge energieprijzen en wellicht ook nog een beetje huiverigheid na de Corona perikelen, maar de bezoeken aan onze winkel zijn dit jaar raar.

Het hoogseizoen op de eilanden valt in de Europese wintermaanden, ongeveer vanaf oktober tot eind april.
Daarna zakt de boel zachtjes als een soufflé in elkaar en breken de rustige maanden aan. De temperaturen in de zomermaanden zijn hier lang niet zo hoog als op het vasteland, waardoor we in de zomermaanden relatief veel Spanjaarden hebben. Ze ontvluchten de hitte van de binnensteden en het binnenland van Spanje. Wél toerisme, maar in verhouding veel rustiger.

Deze winter kwam het hoogseizoen maar slecht op gang: in oktober bleef het stil, op sommige dagen was er geen vreemde op straat te zien. We probeerden zo goed en zo kwaad als het ging het positieve er van in te zien: we maakten moedig meer voorraad, “voor als de drukte straks zou losbarsten”. Maar het voelde raar. In november, toen er toch echt wekelijks cruiseschepen aanmeerden, bleef het angstaanjagend stil. Af en toe zagen we ze lopen door de straten, in korte broeken en met melkwitte benen gestoken in sandalen. Schuwe toeristen die wel in de etalages van de winkels keken, maar niet naar binnen kwamen. Ervaringen, cijfers en agenda´s van voorgaande jaren waren nutteloos.

December volgde, waarbij de terrasjes meer leeg dan vol waren. Raar. Onze buurvrouw van de ijswinkel zat veel te vaak op haar eigen terrasje te wachten op klandizie. Het had iets dreigends en onheilspellends. Want, waar gaat dit heen en komt het nog goed? En, niet onbelangrijk, hoe lang kunnen we dat als ondernemers nog volhouden. Want wij hadden er last van, maar ook de ijswinkel, de pittoreske restaurantjes en de kleine boetiekjes die allemaal rond het centrale plein lagen. Het voelde soms als “hangen en wurgen” om de dagen door te komen. Gelaten deze fase “uitzitten”. Geen aanloop, al is het maar voor een praatje en het meenemen van ons visitekaartje, is demotiverend. Gelukkig wisten terugkerende klanten ons te bereiken via mail en WhatsApp en hielden we de moed er in.

Begin januari leek het opeens de goede kant op te gaan maar het was van korte duur: na een kleine opleving was de tweede helft misschien nog wel stiller dan november. De ijsjesbuurvrouw sloot zelfs voor twee weken haar deuren: drie ijsjes op een middag verkopen loont niet.

En toen kwam februari, waarbij het in één keer omsloeg en we dagen achtereen een volle winkel hadden. Soms stond het werk nog niet eens in de winkel of het werd het al verkocht. Amper “droog”, maar al in noppenfolie en pakpapier onderweg naar een nieuwe bestemming. De volgende klant staat al klaar met een stapeltje handgemaakte producten. “Kunt u het zó inpakken dat het veilig in mijn koffer kan?” Natuurlijk. Doen we graag.

Het is hollen of stilstaan.
Februari was onstuimig, maart is begonnen in ijzige stilte.

Raar.

Zakjes vouwen

Mijn atelier ligt iets lager dan de rest van het huis en heeft twee ramen met hele brede vensterbanken. Je kan er met gemak in gaan zitten. Het ene raam geeft zicht op het zuiden. Je kijkt over het smalle diepe dal naar de bergen die aan de overkant omhoog rijzen. Een poosje zitten en kijken en je ziet op de onmogelijkste plekken opeens een geitje lopen, of een groepje wittige stipjes: de schapen van de benedenbuurman. Zo´n poosje koekeloeren is heerlijk ontspannen – ik doe het te weinig – en het verveeld nooit!

De andere vensterbank kijkt uit naar het oosten, met de mooiste zonsopgang en zicht op het terras. De vensterbank is op dezelfde hoogte als het het terras. Vóór die vensterbank staat mijn werktafel – het licht wat op de tafel valt is zacht, met nog weinig direct (fel) zonlicht. Eerst stond er alleen een lidcactus maar ook jonge plantjes en zaaigoed doen het met dat zachte licht goed. Het resultaat is een vensterbank met kleine bakjes en waarbij het steeds voller wordt. Ik zaaide in lege eierdozen, maar bij gebrek daaraan vouw ik repen krantenpapier tot kleine zakjes, die ik daarna vulde met potaarde.

Straks als het zaaigoed groot genoeg is, hoef ik het niet uit een bakje te peuteren/trekken maar kan het met papieren zakje zó de aarde in. Het papier lost in een paar weken vanzelf op.

Elke dag wordt het voller…. er staan terwijl ik dit schrijf al weer drie bakken bij.

Ik zaaide boerenkool, spruitjes, trostomaten, cherrytomaatjes en koriander en stopte de pitten van een zoete meloen in potjes. En dan bedenk ik me, dat voorzaaien niet verkeerd is, maar dat ik dat helemaal niet binnen hoef te doen! Binnen voorzaaien doe je om een voorsprong te krijgen op de groei, als het buiten nog vriest of veel te koud is. Maar dat speelt hier helemaal niet!

 

Krantenpapier, maar ook de eenvoudige bruine papieren zakjes van een broodje zijn heel geschikt!

De temperaturen zijn voor zaaigoed hier prima te doen, zowel overdag als ´s nachts.
Dus hup! Deuren open en alles op een beschut plekje naar buiten. Daar is veel meer ruimte!

Kan ik nog gauw wat extra zakjes vouwen…..

 

Ruilhandel

In ons kleine gehuchtje tegen de berg organiseerde een groep vrouwen een paar jaar geleden een levendige ruilhandel van groenten, fruit en allerlei andere zaken. Er werd al snel een speciale groep via de telefoon gemaakt om met elkaar in contact te komen. “Even” bij elkaar langs lopen is hier toch iets anders dan in Nederland waarbij je in dezelfde straat of eenzelfde huizenblok woont. Hier worden de huizen verbonden met uit steen gehouwen trappen en is het vrijwel altijd klimmen en dalen om naar je buren te gaan. En als de buurvrouw dan niet thuis blijken te zijn….

De ruilgroep bleek een succes: inmiddels bestaat de groep uit meer dan 50 (voornamelijk) vrouwen, verspreid over het eiland. Het ruilen (en delen) gaat over heel uiteenlopende dingen. Het kan gaan om het tijdelijk lenen van een autozitje voor een kleinkind, tot de vraag of iemand plek heeft voor een jong geitje. Overtollig klein huisraad en kleding krijgen een nieuwe bestemming en vaak wordt er geruild met zaden, jonge plantjes of de opbrengst uit de (moes)tuin. Je kan vragen naar speciale planten, kruiden of gewassen of je wacht af wat de ander heeft te bieden aan gewassen of zaden.

In eerste instantie las ik alleen mee en zag ik al snel dat vrijwel alles een nieuwe bestemming of eigenaar kreeg. Er zijn altijd gezinnen met kinderen die uit kleding gegroeid zijn, waar kinderen uit een ander gezin weer precies in kunnen groeien. De levensstandaard is hier een stuk lager dan in Nederland en wat voor de één niet meer van toepassing is, kan voor de ander dé oplossing zijn.

Na een flinke opruimronde zat ik met een aantal zaken die veel te goed waren voor de container en werd ik actief in de ruilgroep. Ik ruilde een zak houten kledinghangers tegen tijmplantjes en te grote kledingstukken tegen onder andere Basilicum, Rozemarijn, Marjoraan en uienplantjes. Langzaamaan verdween mijn grote berg “overtollig” en kreeg mijn kruidentuin vorm. Vorige week zette ik een zelf gehaakte omslagdoek in de groep. Een reactie kwam al snel. Wilde ik die ruilen voor Acelgas?

Acelgas staat in Nederland beter bekend als snijbiet. Een oude groente die in Nederland in de vergetelheid is geraakt maar hier nog volop gekweekt en gegeten wordt. Het is een grootbladige plant die door blijft groeien, als je maar steeds de buitenste bladeren wegsnijdt. Ze doen het goed in de volle grond maar zijn ook heel goed te kweken in een grote emmer of speciekuip. Het is geen moeilijke groente en zijn niet gevoelig voor ziekten. Ideaal om eens te proberen, dus ik wilde wel ruilen: ik kreeg een doos vol met deze 40 cm hoge planten. Het had wel wat weg van Paksoi, maar dan wat donkerder groen.

Ik sneed vrijwel alle bladeren van de struiken af en zette de gekortwiekte plantjes in de moestuin. Die groeien in een paar weken weer uit tot grote planten die hun bladeren weer gul zullen geven. De bladeren met stelen sneed ik in reepjes en roerbakte ze met champignons, een uitje, knoflook en peper en zout. Simpel, snel en makkelijk! Snijbiet is rijk aan ijzer, vitamine C, B en Kalium. en dat zijn stofjes die we in deze wintermaanden heel goed kunnen gebruiken!

 

 

 

Meer om over na te denken

@AD

Op een klein eiland met lang niet alles binnen handbereik, leren we te leven op een meer simpele manier. Eenvoudiger misschien. Dichter bij de natuur, meer met de natuur, de seizoenen en de effecten die het klimaat heeft. We leren veel. Dat alles wat we doen invloed heeft op de natuur om ons heen. Dat minder vaak meer betekent. En met al de berichten dat alles maar duurder wordt, deel ik hieronder wat tips, deel twee. Wie weet heb je er wat aan 🙂

Second life

Ga qua kleding voor een second life. Het is allang geen schande meer om tweedehands kleding te kopen. Sterker nog, het is heel hip! Over het algemeen heeft men tegenwoordig een streng beleid als het gaat om de kwaliteit. En wil je niet in een gewone Kringloopwinkel je kleding kopen? Kijk eens op Marktplaats of Vinted, of zoek online eens naar “Vintage kledingwinkels”.

Wie weet heb je op zolder nog ergens een naaimachine staan, of misschien kan je er eentje een poosje lenen van iemand en ga zélf creatief aan de slag. Probéér het in ieder geval! Je hoeft niet meteen meters stof te kopen, maar begin met oude handdoeken. Maak er poetslappen, vaatdoekjes of washandjes van voor in de keuken, garage of badkamer. Ze nemen supergoed vocht op, gaan na gebruik zó de wasmachine in en je hoeft nooit meer dure microvezeldoekjes te kopen.

Vermaak op de naaimachine tweedehandskleding tot je eigen unieke kledingstuk en herstel kleding waaraan iets kapot is. Dat is het eerste verdiend. Ooit leerde ik mezelf kleding maken en ik heb er nog steeds plezier van. De de kwaliteit en pasvorm is stukken beter dan de in Bangladesh aan de lopende band onder mensonterende omstandigheden gemaakte wegwerpkleding. En joh, een echte naaicursus volgen hoeft niet: de huidige zelfmaak-kleding-bladen hebben duidelijke stap voor stap beschrijvingen. De beste leerschool is nog altijd: zelf doen en proberen! De enige investering is tijd. Heb je er écht lol in, kan je eens rondkijken om een tweedehands naaimachine aan te schaffen.

Meditatief bezig zijn

Nog zoiets: leer breien, waardoor je yoga abonnement de deur uit kan. Het is bewezen dat breien gezond en meditatief is en en ontstaat een heel uniek en mooi kledingstuk onder je handen. Begin met een eenvoudige trui, of een muts. Heb je de basis onder de knie (of, in dit geval in de vingers) brei sokken voor jezelf. Hand gebreide sokken zijn veel warmer en sterker dan die uit de winkel en online kan je prachtige patronen en garens vinden. Kom niet met het excuus dat sokken uit de winkel veel goedkoper zijn dan als je al die uren breien bij elkaar optelt! Het gaat erom dat je iets hebt wat vele malen langer mee gaat, waardoor je uiteindelijk geld bespaard.

Word je gillend gek bij het idee van sokken breien, kijk een breiende vriend of vriendin lief aan of bestel je handgebreide sokken bij haar. Ze breit ze zelf, ze zijn oersterk en het is geen probleem als je een grotere of kleinere maat wenst.

De benenwagen

Gooi het abonnement van de sportschool eruit en ga wandelen, al dan niet geholpen door een Blokje-Om-App of zoiets. Wandelen is een basic sport en goed voor het hele lijf, zonder al te grote kans op blessures. Het verlaagt je bloeddruk, je cholesterolgehalte én de kans op diabetes 2. Daarnaast is het supergoed om de conditie van je hart, bloedvaten en longen te verbeteren. Nou, wat wil je nog meer?

Loop het laatste stuk van je werk naar huis, of ga eens lopend die paar boodschappen doen. Je ziet veel meer om je heen als je wandelt! Spreek af met een vriend of vriendin als je geen zin hebt om alleen te lopen – je komt tot bijzondere gesprekken en je sleept elkaar er op zwakke momenten (“ik heb geen zin..) doorheen. Afgelopen jaar liep ik regelmatig van huis richting winkel – een afstand van 11 kilometer – samen met Bas, de hond. Het uiteindelijk resultaat was dat ik in oktober een 9 kilometer run kon doen in iets meer dan 50 minuten!

 

@Prensa Gomera

Een koude douche

Voor velen is het iets wat je moet leren: koud douchen. Ik was er ook geen fan van maar het went snel. Na het warm douchen de warme kraan dicht draaien en op die manier aan het koude douchen wennen, vond ik een kwelling. Het ging mij beter af als ik gewoon alleen de koude kraan open draaide. In de winter is het kraanwater hier ongeveer 12 graden. Eigenlijk niet superkoud, toch? In het begin sprak ik mijzelf toe dat het water in Alaska nog veel kouder is. Ik begin de dag tegenwoordig met een korte koude douche. Het is heerlijk om daarna tintelfris je aan te kleden en de dag te beginnen!

 

Shampoo en zeep

Ik lees de ingrediënten van shampoo: Heel veel water, en dan een lijst met vreemde namen zoals Detergenten, Sulfaten, Keratine, Siliconen, Parabenen, Panthenol, Glycerol, Dimethicone…… Waarmee was je je haar eigenlijk?! Shampoo is toch gewoon zeep om je haar mee schoon en fris te krijgen?

Kan het eenvoudiger en minder prijzig? Ja, dat kan. Ook dat vergt, net als het koud douchen, even een aanpassing: gebruik gewoon een blok zeep. Zeep is zeep nietwaar? Het gewone blok zeep was vroeger goed genoeg om je haar mee te wassen en dat voldoet nog steeds. Dat de ene shampoo je een vollere haardos beloofd en de andere garandeert dat het je haar voedt, zijn termen die alleen goed zijn voor de inkomsten van de producent. Jouw portemonnee loopt ervan leeg en je (mijn) haar werd er alleen maar slapper van.

Haren wassen doe ik met warm water (jazeker, je leest het goed!) omdat langdurig koud water niet fijn is op je hoofd. Een stuk zeep erbij en dan wrijven. Gaat vanzelf schuimen en daarna kan je het weer uitspoelen. Klaar is kees! Je haar voelt anders omdat er geen andere stofjes achterblijven. Ook dat is even wennen. Even naspoelen met wat azijn werkt hetzelfde als een uitwasbare conditioner maar heeft een positiever effect op je portemonnee. Een conditioner kost al snel € 4,00 terwijl een fles azijn nog geen euro kost! En wil je je haar toch iets extra´s geven? Een druppeltje olijf- avocado- of kokosolie warm wrijven in je handen en dan in je haar kneden doet wonderen.

En bovenstaande geldt ook voor de gewone was in de machine. Vloeibaar wasmiddel is vooral een fles met heel veel (duur!) water. Waspoeder is een goedkopere optie. Lees weer eens de dosering op de verpakking en hou je daaraan, of doe het zelfs met een beetje minder. Je was wordt evengoed schoon. Heb je nog wasverzachter staan? Maak het lekker op maar vul daarna de fles met gewone keukenazijn. Je ruikt er niets van, je was wordt nét zo zacht en je portemonnee vaart er wel bij.

Met azijn kan je trouwens nog veel meer en scheelt een boel andere aankopen en flessen in het keukenkastje. Denk aan voorweken van vuile was, het verwijderen van kalk in badkamer, keuken en toilet, het verwijderd vieze geurtjes en je ramen zijn weer helemaal spic en span met wat azijn in het water!

 

 

 

Bijzonder

Vandaag werk ik vanuit huis aan kerstkaarten.

Bijzonder, blessed, bevoorrecht….
Als je zó mag werken. Daar heb je er toch geen woorden voor?!

Dat wist ik al…

Lezers die mij langer kennen, weten dat ik graag brei. Als kind keek ik gebiologeerd naar mijn oma, die met vlugge handen “gaatjes-kniekousen” breide en dat bijna zónder kijken kon. En dan ook nog met zóveel naalden…..

Oma breide de kniekousen vrijwel altijd met crèmekleurig garen, soms in het donkerblauw en (in mijn herinnering) altijd met hetzelfde gaatjespatroon. Aan de bovenkant vlak onder de knie zat een “muizentandje”. Een mooie afwerking waarin heel handig het elastiek geregen kon worden. Maar oh… wat knelde die rand van de kniekous na de eerste keer wassen! En dan die jeuk daarvan….!

Het ritmische getik van de naalden, de magie van de draad die veranderde in een sok, een trui of een vest, het intrigeerde me. Ik vroeg mijn oma om het me te leren. En dat deed ze. Met van die lange, ouderwetse naalden van wel 35 cm lang, die je onder je arm moest houden, iets wat mij niet goed lukte. En dan was ik ook nog eens linkshandig. Maar oma was geduldig en ik vastberaden. Ik moest en zou het leren. Want wat is nou mooier om van zo´n simpel draadje iets te maken?

Dat is ondertussen al een half mensenleven geleden en wat ben ik blij dat ik kan breien. Want wat blijkt?

Breien is gezond voor je!

Kathryn Vercillo, Masters in Psychologie en expert in therapeutische ambachten, bestudeerde wat de effecten van breien zijn op de mens. Nou… allereerst is breien, als je het een beetje onder de knie hebt, heel ontspannend, ook al vraagt het een behoorlijke dosis concentratie (“insteken, omslaan, doorhalen, af laten glijden, insteken omslaan, doorhalen….), Maar omdat je je dáárop concentreert, verminderd in je hoofd angst, piekeren en/of stress. En dan slaap je beter.

Ook belangrijk: door te breien zet je je handen én je hersenen aan het werk. Hierdoor train je de fijne motoriek en leren je hersenen op een verfijndere manier te werken en het verbetert de hand-oog coördinatie. Deze werkzaamheden van je hersenen lijken sommige symptomen van veroudering te vertragen. En… al breiend blijk je serotonine aan te maken, een natuurlijk antidepressivum.

En wat dacht je van het zelfvoldane gevoel als je project klaar is? Ook al heb je er hier en daar op lopen zwoegen, het onder luid gemopper uitgehaald en/of daarna een ander patroon gezocht “wat wél klopt” ;-). Het uiteindelijke resultaat van je brei-inspanning geeft je zo´n goed gevoel!

Kathryn Vercillo schreef er een boek over: Crochet Saved My Life.

Nou, dát hoef ik niet meer te lezen. Ik kende de goede eigenschappen van het breien al.