Tag: Huisje
Groenten en fruit uit eigen tuin
Vanaf 1 april tot 31 december 2022 heeft Spanje een compensatie toegepast op de hoge brandstofprijzen. Gemiddeld kostte een liter benzine € 1,78 en een liter diesel € 1,93 in 2022 en daar overheen kwam de korting van € 0,20 per liter. Het was een heel fijne tegemoetkoming toen de prijzen nogal door het dak gingen! Vanaf dit jaar zal alleen de transport -, de agrarische- en de visserij sector nog een brandstofkorting krijgen.
Vanaf 1 januari is het volgende steunpakket in Spanje in werking gezet, om de hoge kosten van de inflatie op te vangen en te compenseren: De btw op een groot aantal basisvoedingsmiddelen is verlaagd naar 0%. Het gaat dan om o.a. brood, meel, melk, kaas, eieren, fruit, groenten, peulvruchten, aardappelen, knollen en granen. De btw op olijf- en zaadoliën en pasta wordt verlaagd van 10% naar 5%. Een fijne compensatie als je bedenkt dat het gemiddelde bruto jaarsalaris op de Canarische eilanden € 21631,00 is. Het gemiddelde jaarsalaris op de Canarische Eilanden is het op een na laagste in Spanje. Men krijgt over het algemeen per 4 weken uitbetaald, waardoor je ongeveer op een salaris van € 1650,00 per 4 weken uitkomt. Bruto. Bij een volle werkweek. Niet echt een vetpot dus.
Hier hebben veel bewoners van oudsher een landje ergens in het buitengebied. Lag het er tot voor kort nog overwoekerd bij, tegenwoordig zien we veel landjes die worden ontdaan van onkruid en opnieuw worden ingezaaid of beplant. Zelfs onze oude buurman die we dagelijks steunend op zijn stok een stukje zagen lopen, zien we nu op zijn landje aan het werk. Voorovergebogen hakt hij de grond open met een handploeg. Langzaam worden het mooie rechte, gelijkmatige sleuven met er naast net zo rechte en gelijkmatige heuveltjes: een prachtige hoeveelheid aardappel zijn inmiddels gepoot.
Omdat onze tuin behoorlijk leeg is na al het snoeien en opruimen, heb ik met het voorbeeld van de buurman ook maar wat aardappelen in de grond gezet. De eerste 5 aan de rand van het lapje grond waar we vaak ontbijten. Het is daar wat koeler, vochtiger en iets minder zon. De andere 5 heb ik in de rand van de border vlakbij het huis gezet. De aarde is daar droger en er is meer zon. Allemaal doen ze het prima, de aardappelplanten in het zonnige gedeelte zijn al zéker 60 cm hoog. Nu nog wachten tot ze gaan bloeien, dan kunnen we kort daarna in fases gaan oogsten!
Vandaag kregen we zomaar een avocadoboom, al ruim 1,5 meter hoog! Hij was zorgvuldig uitgegraven om zo min mogelijk wortels te beschadigen maar moest wel zo snel mogelijk in de grond. We vonden een mooi plekje op het landje waar ook de grapefruit en de sinaasappel staan. Een beetje beschut tegen de wind en rondom goed te benaderen zodat we ooit eigen avocado´s te kunnen plukken. Net zoals sinaasappelen, citroenen, grapefruit en aardbeien hoeven we die dan ook niet meer te kopen…..
Een nieuw begin
Het nieuwe jaar is begonnen!
Gisteren, op oudejaarsdag, hadden we nog een cruiseschip in de haven dus was de winkel nog een halve dag open. Dus geen zelfgebakken oliebollen en appelflappen van E, de heer des huizes dit jaar! Na het afsluiten van de winkel zijn we afgezakt naar een terrasje en een drankje zakten we in de stoelen: het jaar zit erop. En terugblikkend kunnen we alleen maar zeggen dat we een heel mooi en bijzonder jaar achter de rug hebben. Wees gerust, er volgt geen terugblik. We zijn supertevreden over het afgelopen jaar en voelen ons bevoorrecht om hier te wonen. We hebben daar in de zon met 26 graden lekker op geproost.
Aan het eind van de middag naar huis en maakte ik pittige kipsaté. En om twaalf uur in de nacht…. gebeurde er niets!
We zagen in de verte de hemel enkele minuten oplichten: het georganiseerde vuurwerk in de stad. Door de Calima konden we vrijwel geen vuurwerk zien op het buureiland, dat houden we dan maar tegoed voor volgend jaar. De rust beviel ons, en de dieren om ons heen prima!
Voor nu wens ik iedereen een heel fijn nieuw jaar! En wil je een “oorwurm” op die eerste dag van 2023, luister dan naar deze gezongen nieuwjaarswens in onderstaand filmpje!
Arme drommel
In en om ons huis hebben we heel wat gekko´s. Ze komen ´s avonds achter de schilderijen en kasten vandaan en eten vliegjes en muggen en scharrelen rond de buitenlamp op zoek naar lekkere hapjes. Ze hebben van die grappige plakvoetjes waardoor ze over het plafond kunnen rennen en soms horen we ze tegen elkaar roepen achter de balken van het plafond. Men zegt dat een gekko in huis geluk brengt.
Deze drommel had minder geluk. Het is nog een kleintje van zo´n 4 cm groot. Op onderzoek op het aanrecht is hij vannacht in de wasbak gevallen waar nog water in stond. Ze kunnen wel “een soort van” zwemmen maar uit de gootsteen komen met natte pootjes is dan nog best lastig! gelukkig lag de afwasborstel nog in het water en daar heeft hij zich de hele nacht aan vastgeklampt.
Hij was flink in paniek toen ik met een glas hem probeerde in veiligheid te brengen, maar het is gelukt!
Bijzonder
Vandaag werk ik vanuit huis aan kerstkaarten.
Bijzonder, blessed, bevoorrecht….
Als je zó mag werken. Daar heb je er toch geen woorden voor?!
Hoe gezellig is dat…
We wonen op het platteland. Daar zijn we inmiddels wel achter. Schapen in het dal, geiten die tegen de bergwand klauteren en om ons heen kleine landjes waar op dit moment opnieuw gezaaid, gepoot en gewied wordt. Het landelijke leven. Overal zien we bijenkasten, vlinders (bijvoorbeeld de Monarchvlinder) en allerlei ander klein grut. Groenten en fruit in overvloed – soms overrijp aan de takken – snoeiafval en composthopen trekt echter ook minder leuke dieren aan, namelijk muizen en ratten.
Ons huis werd tot dit jaar niet continue bewoond. Ongeveer drie tot vier keer per jaar blies de oceaanwind een paar weken door de wijd openstaande deuren en ramen. De rest van het jaar zat het huis potdicht. Als de bewoners er waren werd door het relatief korte verblijf het snoeiwerk en ander kluswerk voornamelijk “voor het oog” gedaan. De eigenaren waren al op leeftijd en je wilt ook niet elke dag aan het klussen zijn als je in je vakantiewoning bent. Heel begrijpelijk. Maar daardoor werden zaken weleens gelaten voor wat het was en hadden muizen en ratten vrij spel op het moment dat het huis niet bewoond werd.
Zo hoorden wij al wéken op of in het dak boven ons bed gerommel, getrippel en geschuif. De grote salamanders konden het niet zijn, het geluid was er alleen in de nacht en salamanders zijn dan niet actief. Gekko´s dan? Nahh… die maken niet dat lawaai met die kleine plakpootjes. Of ze moeten houten klompjes aan hebben gedaan….. Een beetje onderzoek en rondvragen gaf de oplossing: er zat waarschijnlijk een rat onder ons dak. En we moesten ook rekening houden dat er wel hier en daar muizen zouden zitten.
Dus kochten we voor de rat een val. We vonden zo´n echte klem zielig en wilden de rat vangen met een diervriendelijke kooi. We stelden ons voor dat we hem dan na de vangst weg zouden brengen, minimaal een kilometer verderop hadden we gelezen. De val in elkaar zetten was al een kunst op zich en ik denk dat de rat zich heeft dubbel gevouwen van het lachen toen hij zag wáár hij in moest kruipen voor een onnozel stukje kaas. Hoe braaf we de val ook elke avond plaatsten, hij bleef leeg en het gerommel boven ons bed werd luider en luider.
We kochten blokjes gif en E, de heer des huizes, plaatste deze tussen de zeer oude dakpannen, op plekken waarvan we dachten dat hij daar liep. De blokjes waren de dag er na vrijwel allemaal opgegeten, maar het gerommel en geschuif boven ons hoofd bleef. Het leek zelfs alsof we er in sommige nachten meer dan één hoorden… Dat ging ons te ver en dus kochten we na een week of twee toch maar drie stevige rattenklemmen. Afschuwelijk, maar ratten op en in je dak is ook geen optie. Ik hoef niet te vertellen wat ze allemaal kunnen aanrichten en overbrengen, toch?
Al binnen enkele dagen hadden we de eerste twee gevangen, beiden in één klap dood. Dit leek er meer op. Dit zou rust in de tent (op het dak) brengen. We moesten echter wel een lange adem hebben want we bleven na elke vangst het gerommel op het dak horen. In twee maanden tijd vingen we 16 (!!) exemplaren.
E, de heer des huizes, had tijdens het plaatsen van de gifblokjes gezien dat er veel gaten en ruimtes tussen en onder de dakpannen zaten. Hierdoor hadden de ratten een heel wegennet tot hun beschikking om over en onder het dak te lopen. De agenda kwam erbij om samen met vriend D dit probleem aan te pakken. Fijne verstopplekken voor de ratten werden ontmanteld, gaten dichtgesmeerd en doorgangen gevuld met soms tientallen centimeters oud blad werden schoongeveegd. Dát zal ze leren! En het werkte! Het is nu weer stil op het dak.
In huis zit een oude oven die we niet gebruiken maar wel zo willen laten zitten, omdat het ooit wél gebruikt is en mooi authentiek is. We hadden daar al een paar keer een muis in zien rennen. En..waar één muis is, zijn er vaak véél meer. Het zijn veldmuisjes, als ik de bouw en kleur zo zie. En om deze diertjes-van-het-platteland buiten de deur te houden hebben we de volgende oplossing bedacht:
Luna onze muizenvangster-in-spé. Nu 5 maanden oud. Weggegooid op straat, samen met haar broertjes en zusjes toen ze ongeveer 6 weken was en opgenomen in de enige dierenopvang op het eiland.
De jonge katjes mochten regelmatig los lopen in een ruimte waar ook honden waren. Hierdoor is ze ook niet bang voor Bas. Ze is enorm op ons gericht en is een lieve kroeldoos. Hoe gezellig is dat?
Gezichtsbedrog
Dit is niet een zonsopgang op een bewolkte herfstdag, maar de volle maan die net over de berg komt…
Je kon er bijna een boek bij lezen!
Het dak op
Uiteindelijk werd het droog en konden E, de mand des huizes samen met vriend D, het dak op. Er werd gezocht en gekeken en het leek erop dat een afdichtende mat niet goed was vastgemaakt aan het hout, waardoor er steeds een restje hemelwater door alles heen kon sijpelen en de druppels veroorzaakte in de kamer. Nou, dit varkentje zou worden gewassen, het werd verholpen!
Eerst moeten de verzwarende stenen er af, die de oude dakpannen op zijn plaats houden. Dat gaat stuk voor stuk. Ladder op…en ladder af….
Daarna een rij dakpannen om het lek te lokaliseren en te verhelpen. Ook nu is het veel ladder op en ladder af, want meer dan een paar dakpannen in je handen gaat niet. (dreigende buien aan de hemel!!)
Het bleef helaas niet droog. Nadat ze de afdichtende mat goed hadden bevestigd, begon het zachtjes te regenen. De dakpannen zouden ze morgen leggen. Het belangrijkste was, dat het lek verholpen was!
Dachten we.
´s Avonds hing er op meerdere plekken een druppel aan de balk en ontstond op de boekenkast een plasje….. Je begrijpt de frustratie van beide heren, dus de volgende dag (mét zon) haalden ze alle dakpannen van dit deel van het huis om het aan een grondige inspectie onderwerpen. En toen viel hen op dat de boeiboorden te klein en niet op de goede manier waren bevestigd en op een deel niet eens aanwezig waren. Het regenwater kon dus aan de zijkant zó het dak in en daarna via het hout naar het laagste punt zakken.
Water kruipt langzaam maar zeker naar het laagste punt, de bron moet je soms heel ergens anders zoeken.
Er wordt gemeten, gezaagd en gelakt. Het probleem is nu écht opgelost en de pannen gaan het dak weer op. Vriend D, met veel lokale-dakpannen-ervaring kijkt meteen welke pannen nog een ronde mee kunnen, of welke vervangen moeten worden. Dat is nog een heel gepuzzel. Nieuwe (fabrieksmatige) dakpannen worden “onder” gelegd en de oude handgemaakte pannen komen als dekpannen (nee, dit is geen typefout!) daar weer overheen. Zo ziet dit deel van het dak er weer oud en authentiek uit. Daarna volgen de zware stenen op de rand van dit deel van het dak, waardoor de wind er geen vat op krijgt.
Klus geklaard!
Wist je trouwens dat deze oude dakpannen vaak door de vrouwen werden gemaakt? Hun bovenbeen is de perfecte “mal” om een goede dakpan te vormen van de klei!
De oude handgemaakte dakpannen zijn soms zo poreus, dat ze geen dienst meer kunnen doen.
De nieuwe fabrieksdakpannen liggen klaar.