Tag: La Gomera
Vreemde kostgangers
De palmboom groeit gestaag. Hij vormt in het hart nieuwe palmtakken, die eerst stijf rechtop staan maar in een paar weken langzaam naar buiten buigen en een nieuwe “kroon” vormen. De onderste, oudste, palmbladeren buigen steeds verder door (mede door het gewicht van de nieuwe palmtakken) en worden minder mooi (wind) en bruiner. Dan is het tijd om die onderste palmtakken eraf te zagen.
Inderdaad, zagen want het zijn dikke vezelige takken die breed uitlopen en daarmee stevig vast zitten aan de palmboom. Je moet de takken dicht op de stam afzagen, zodat er een soort “schubbige” stam ontstaat die in de loop van maanden verder sluit/indroogt en een stevige bast vormt. De afgelopen jaren is er wel gesnoeid maar niet echt dicht op de bast. Hierdoor zitten er een flink aantal uitsteeksels aan de boom: schubben met breed stuk van de beginnende palmtak.
Doordat de palm vrolijk verder groeit en de bast uitdroogt, zitten veel van deze schubben los. Aan het begin van een palmtak zitten vaak nare sterke stekels. Het zijn de eerste, niet volgroeide “veren” van de palmtak en zijn heel puntig en scherp. Na het kort afzagen van de onderste palmtakken, trok E, de man des huizes, met soms wat kracht veel van deze oude schubben los om de palmboom een fraaier uiterlijk te geven.
En toen kwamen er vreemde kostganger tevoorschijn.
Ze zijn een beetje doorschijnend en grijzig. Ze hebben maar een paar pootjes, kunnen daardoor niet echt lopen maar hebben vervaarlijk uitziende kaken. Hieronder twee filmpjes van deze wezentjes…
Een buurman verderop kon vertellen dat het om engerlingen gaat, die eigenlijk de opruimers in de natuur zijn. Ze voeden zich met rottend plantenafval. Bij gebrek daaraan, kunnen ze ook ondergronds aan de wortels van planten of gras knagen. Maar in dit geval waren het eigenlijk de vuilnismannetjes van de grote palmboom. We hebben ze overgezet naar een nieuwe werkomgeving: een braakliggend terrein met veel oude struiken, tuinafval en cacteeën…
Het regent
Waar we eerst woonden, ca. 80 meter van de kust, viel er hooguit 2x een buitje per jaar. Soms werd de straat niet eens echt nat. Nu we in de bergen wonen op hetzelfde eiland, merken we dat de wintermaanden echt de regenmaanden zijn. Het is minstens 6 – 8 graden koeler en daardoor valt er vaker regen, variërend van een spatje, motregen tot een echte hoosbui. Tussendoor kan de zon uitbundig schijnen, het is maar zelden dat het een hele dag grijs en grauw is met continue buien. De afgelopen dagen regende het ook, maar dan voornamelijk ´s avonds en ´s nachts.
Dit regenwater is van levensbelang want we hebben in tegenstelling tot omliggende eilanden, geen ontziltingsfabriek die zeewater kan omzetten naar zoet (drink)water. We zijn dus afhankelijk van het hemelwater wat in de winterperiode valt en dat wordt opgevangen in grote waterbassins / stuwmeren. Water wat gebruikt wordt in huishoudens maar ook voor de landbouw en de talloze keuterboertjes, geitenboeren en landerijtjes rondom de huisjes in het buitengebied.
Onze vallei heeft vier van die stuwmeren. Eentje helemaal in het hoogste gedeelte van de vallei, niet ver van ons huis, en vier kilometer verderop richting de kust volgen er drie die vrijwel achter elkaar liggen. Als we naar onze winkel gaan, rijden we aan de rand langs deze drie grotere stuwmeren en hebben we er mooi zicht op.
Vorig jaar (2021/2022) hadden we een goede winter qua regen: tot vér in mei vielen er regelmatig buien en bleven de stuwmeren gevuld. Maar er waren herstelwerkzaamheden nodig aan de dammen. En de stuwmeren werden ook maar meteen dieper uitgegraven en uitgebaggerd. Belangrijk werk maar daardoor bleven de stuwmeren tot vér in november droog. Viel er regen, dan werd het water meteen doorgesluisd om de (graaf)machines die in de diepte op de bodem stonden, het werk te kunnen laten doen.
Op de bodem begon zelfs gras te groeien…!
Eindelijk verdwenen vér in december de kraanwagens en sjofels uit de diepte en konden de stuwmeren zich weer vullen. Nu maar hopen dat er nog genoeg regen zal vallen om de zomer van 2023 door te komen. In het onderstaande filmpje kan je de drie dicht bij elkaar liggende stuwmeren van boven zien.
Koude dagen
Op het vasteland van Spanje werd afgelopen week sneeuw verwacht en in dit weekend, het laatste weekend van januari, sneeuwde het zelfs op Mallorca! En ook wij, nóg een stukje zuidelijker, hebben te maken met een koude periode. De temperatuur komt overdag nét op de 17/18 graden en in de avond en nacht zakt het zelfs tot 14 graden. Daarbij staat een koude wind. Voor Canarische begrippen is dit écht koud – helemaal als het zonnetje niet door de zware bewolking heen komt. Langebroekenweer dus, met sokken, een vest en een dekentje voor op de bank.
Door de zware bewolking valt er regelmatig een bui, waardoor we het buiten in de tuin werken maar even laten zitten. De jonge plantjes in de nieuwe moestuin staan te bibberen en het gezaaide goed zoals de prachtige bonen zijn nog niet zichtbaar. We blijven lekker binnen en met muziek, een filmpje of een boek vermaken we ons prima.
Ondertussen zet ik draadjesvlees op en maak ik later op de dag een grote pan stevig gevulde soep, voor twee dagen nasi en bak ik een cake. Zo wordt de vrije dag toch nog best gevuld!
En als afsluiter nog wat mooie kleine plaatjes schilderen. Wat wil een mens nog meer….. 🙂
Een Romeria
Na drie jaar was het eindelijk zover en was er weer een Romeria. In 2019 was het de laatste keer dat het gevierd werd, in 2020, 2021 en 2022 werd het omwille van de Corona-perikelen niet georganiseerd.
Een Romeria is een Rooms-Katholiek hoogtepunt ter ere van de patroonheilige (beschermheilige) van een stad of een streek. In dit geval is het de patroonheilige van waar wij wonen, San Sebastian de la Gomera. De patroonheilige heet – heel toepasselijk – San Sebastian. Deze heilige staat het hele jaar in een klein kapelletje. Een paar dagen ná Driekoningen wordt San Sebastian onder veel belangstelling uit zijn kleine kapelletje gehaald en krijgt hij een plek in de grote kerk, een stukje verderop. In de daarop volgende dagen zijn er kerkdiensten en feestelijkheden alom, met als hoogtepunt de Romeria op zaterdag. Veel inwoners halen hun traditionele kleding tevoorschijn. Ze verzamelen zich buiten de stad en trekken in een feestelijke tocht met gezang, dans en muziek naar het centrum, naar het grote plein. Daar zullen ze met elkaar eten en drinken, zingen en dansen. Na drie jaar stilte gonsde het al vroeg in de stad er hing er iets bruisends in de lucht. Een feestelijk gevoel. Eindelijk … het mág weer!
Hieronder – vooral in veel foto´s – een indruk van dit feest.
Eerst gaat de heilige vanuit de kleine kapel naar de grote kerk
Dan wordt hij onder grote belangstelling en natuurlijk tijdens een mis, in de grote kerk gezet.
De traditionele kleding van de vrouwen. Helderblauwe schorten en gele details. De derde vrouw van rechts is in de afgelopen week verkozen tot “mis” van deze Romeria.
De stoet gaat maar langzaam. Links zie je een winkelwagentje, bedekt met kleden en versieringen. Hierin zitten flesjes drinken en wat te eten tijdens de tocht.
Passie en toewijding
Veel traditionele muziekinstrumenten. Zie rechts op de foto: botjes aan een halsketting.
Beter om in de schaduw te wachten. De man met de rode sjerp draagt een algemeen kostuum, de andere (met de wollen slobsokken) draagt het traditionele kostuum van het eiland.
Zo ook hier. Deze vrouw draagt algemene traditionele kleding. Het korenblauw met wit (een paar foto´s hierboven) is de kleding van het eiland.
Men is trots op de tradities en leert de kinderen al vroeg de muziekinstrumenten te bespelen. De vrouw heeft een grote schelp aan haar hals, waarmee ze een toeterend geluid kunnen maken.
Jonge meiden in klederdracht. Ze delen met veel enthousiasme kleine hapjes uit aan de toeschouwers.
De tafels werden al vroeg klaar gezet. er liepen al toeristen rond die verwonderd rondkeken. Het waren meer dan 80 tafels voor ruim 1000 mensen die meeliepen in de stoet.
… maar eerst nog fijn een stukje muziek. De blijdschap is van het gezicht af te lezen.
Bijzonder
Vandaag werk ik vanuit huis aan kerstkaarten.
Bijzonder, blessed, bevoorrecht….
Als je zó mag werken. Daar heb je er toch geen woorden voor?!
Het kwam toch nog (gedeeltelijk) goed
Het pakketjesverhaal is lang en ik heb er genoeg over geschreven. Ik was er echt klaar mee. Maar vorige week kwam er een melding dat er iets bij de post lag, wat niet in de postbus paste. Dus ging ik langs en zag ik tot mijn verbazing een pakket! Het pakket wat vanuit Nederland op 5 oktober op de post is gegaan met CN 23 formulier is eindelijk aangekomen! Het duurde “maar” zes weken…..
Ik ging opgetogen met het pakket naar de winkel om het snel-snel open te maken. Nieuwsgierig, want na 5 maanden was ik een beetje kwijt wat ook alweer in welk pakket zat. Ik was súperblij toen uit dit pakket de oude koektrommel tevoorschijn kwam! Dus Henny, de door jou op een rommelmarkt gevonden koektrommel die ik zó graag wilde, is eindelijk op de plek van bestemming! Dank je wel!!
We hadden er ook twee pakken hagelslag en vlokken in gedaan. Een pakket naar onszelf te sturen was “een dingetje”, maar dat vergaten we een beetje toen er een zachte witte boterham met roomboter en vlokken op ons bordje lag. Wat is dát lekker!
Denkend aan Holland
Denkend aan Holland
zie ik brede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan..
Nou, bij ons niet! Als wij aan Holland denken, komen er heel andere beelden boven. Bij ons staat “denkend aan Holland” toch vaak in het teken van etenswaren en zoetigheid die hier op geen enkele manier te krijgen zijn.
