Tag: La Gomera
Vreemde snuiter
Dagelijks maken we een rondje door de tuin:
Even kijken hoe de kleine stekjes van de geraniums het doen. We hebben nu geraniums met knalrode, zachtroze, oranjeroze en fuchsiakleurige bloemen. Ze doen het allemaal goed. De twee basilicum planten staan in bloei: onopvallende bleekroze bloemetjes maar ze worden druk bezocht door de bijen. De omgewaaide en daarna tot 30 cm teruggesnoeide Lantana is al weer bijna een meter hoog en heeft weer volop oranje bloemen, ook hier vliegen bijen en dikke hommels af en aan. ´s Avonds laat en ´s nachts wordt deze plant bezocht door de kolibrievlinder en andere nachtelijke vliegers.
Op het stukje land wat een stukje lager naast ons huis ligt, pronkt de olijfboom met minuscuul kleine bloemetjes. De aardbeien zijn goed aangeslagen in het mengsel van aarde en paardenmest: elke dag hebben we verse aardbeien! Van de nog kleine sinaasappelboom plukte ik de afgelopen weken elke dag twee sinaasappels, nog warm van de middagzon. Verser en lekkerder kan niet! Nu de vruchten er af zijn, gaat hij in rust en kunnen over een paar weken de binnenste takken weghalen. Het zijn wilde takken met stekels en vreemd gevormd blad. De dit jaar aangeplante grapefruit is al minstens 30 cm gegroeid en ook de Flamboyant, die ons over een paar jaar schaduw moet bieden, heeft een flinke groeispurt gemaakt. Wat een weelde en wat een rijkdom, toch?
Dan valt mijn oog op een vreemde krul aan de rand van het blad van de Tamarillo. Ik buig, draai het blad voorzichtig een stukje om en zie een enorme rups:
Hij hangt hier op zijn kop. Met grote happen vreet hij aan het blad!
De rups in volle glorie, meer dan 10 centimeter lang.
Een wel heel grappig knalgeel staartje….
Dit is de rups van de doodshoofdvlinder. Een nachtvlinder die we eerder dit jaar al in de tuin gespot hadden. Hij is knalgroen met blauwige strepen en donkere stippen. Als waarschuwing maakt hij klakkende geluiden met zijn kaken. Kaken waar je voor op moet passen want de rups kan – in tegenstelling tot de vlinder – venijnig bijten.
Deze rups is écht een rupsje-nooit-genoeg: in één nacht kan hij een struik volledig kaal vreten. Ik knip voorzichtig het blad van de plant en met blad en al zoek ik een andere plek voor hem in de tuin. Ergens waar veel onkruid en Oost- Indische kers groeit en waar hij heerlijk ongestoord kan eten en een plek kan vinden om te verpoppen.
Gezichtsbedrog
Dit is niet een zonsopgang op een bewolkte herfstdag, maar de volle maan die net over de berg komt…
Je kon er bijna een boek bij lezen!
Het pakketjes verhaal – PostNL
Vaste lezers weten het vast nog wel, in mei gingen we na meer dan twee jaar, weer eens naar Nederland. Als je het bent vergeten of nieuw bent, hier kan je er alles van lezen. We gingen voor twee weken en zoals bijna iedereen die in het buitenland woont, kochten ook wij een aantal van die “speciale Hollandse” dingen om mee te nemen naar huis. Stroopwafels, Pottertjes, Kerrie en drop. Maar ook een aantal onderdelen voor de Land Rover die hier vrijwel niet te verkrijgen zijn en natuurlijk ging ik naar de lapjesmarkt en had een flink aantal meters stof ingeslagen om daar lekkere broeken en zomerse jurkjes van te maken.
En zoals bijna iedereen ook wel weet, was het natuurlijk veel te veel om gewoon mee te nemen op de terugreis. We reisden “light” met alleen een rugzakje, om de lange wachttijden te vermijden op de luchthavens. Maar, ook daarvoor hadden we een slimme oplossing: we maakten gedurende ons verblijf pakketjes, die we onszelf toestuurden. Leuk oms straks thuis uit te kijken naar de aan onszelf gestuurde pakjes. Na de voorpret van op reis gaan, hadden we straks ook nog napret: de pakjes die zouden aankomen. Nou, zo makkelijk we het bedachten, bleek het niet in werkelijkheid. Over de grote frustratie en de weinig behulpzame #PostNL kan je alles hier lezen.
Ik kan inmiddels vertellen dat er één pakket goed is aangekomen, nadat het dus eerst weer terug in Nederland was. Nieuwe verzendkosten van € 25,00 én een speciaal formulier er op en eindelijk, het pakket waarin veel kruiden en boeken zaten, kwam na bijna twee maanden bij ons aan.
Maar het verhaal is nog niet klaar, want er zijn nog twee pakketten onderweg!
Eén pakket, het eerste pakket wat wij verzonden uit een postagentschap in Muiderberg, is nooit meer teruggekomen in Nederland en is gewoon zoek. Gedurende alle reisperikelen zijn we van dit pakket de verzendcode kwijt en kan ik het online niet traceren. We hebben contact gezocht met #PostNL maar #PostNL kan (wil?) niet uitzoeken om welke verzendcode het gaat. Dit, terwijl wij vrij nauwkeurig kunnen vertellen op welke dag en tijdstip het pakket is aangeboden op het postkantoortje in Muiderberg. Belachelijk.
Hoe langer het duurt hoe nijdiger ik er nog van word. De inhoud? De onderdelen van de Land Rover, wat boeken, snoepgoed, mooie overhemden van E, de heer des huizes, spelletjes, voegenwit (ja, voegenwit want dat kan je hier niet krijgen) en kachelzwart (ja, kachelzwart want …idem). En, en dat vind ik nog het ergste van allemaal, een oude koektrommel uit mijn jeugd, die een lieve vriend opgeduikeld had op een rommelmarkt en speciaal voor mij had gekocht en bewaard.
Ik. baal. hiervan. En dan heb ik mij heel netjes uitgedrukt.
Het andere pakketje wat nog steeds niet is aangekomen, is (je raad het al) nog steeds onderweg. Inhoud: ik zou het niet eens meer precies weten. Boeken, kruiden, wat kleding en (ik hoop) een deel van de gekochte lappen stof. Het pakket is al tweemaal opnieuw opgestuurd. De eerste keer door ons. Al na een week of twee kwam het pakje terug bij de afzender (vrienden) die het opnieuw aangeboden hebben bij #PostNL. En natuurlijk opnieuw €25,00 verzendkosten. Ook toen kwam het weer terug.
Inmiddels waren wij er achter dat er een speciaal CN 23 formulier bij moest, aan de buitenkant van het pakje. Dus hup, wéér naar het postkantoor en hup wéér € 25,00 betalen. Echt, hier wordt je toch gek van? Klagen bij #PostNL? Gedaan. We kregen van beide keren de verzendkosten terug omdat we aan konden tonen dat dit pakketje niet afgeleverd was. Fijn. Maar daarmee heb ik nog niet mijn spullen. Terwijl het echt niet zo ingewikkeld is. Tsja, verder kunnen wij u niet helpen, mevrouw. We wensen u een fijne dag.
Dit bovenstaande pakketje is trouwens opnieuw op 5 oktober op de post gegaan…..
We schrijven inmiddels 5 november en nog steeds hebben we niets ontvangen. Ja, dit pakketje heeft een track & trace code en wordt daardoor door ons ernstig in de gaten gehouden (soms meerdere keren per dag…) maar het is er nog steeds niet. Elke paar dagen lees ik een melding dat het op een logistieke afdeling staat. Ook nu is geduld een schone zaak.
Maar dat geduld begint aardig op te raken. We zijn 5 maanden verder en van de 3 pakketjes heb ik er ééntje ontvangen.
Voor diegene die op dit moment denken “Dit is te gek voor woorden, de Canarische Eilanden is toch Spanje en dus Europa?!” heb ik een nieuwtje:
“De Canarische Eilanden zijn een eilandengroep in de Atlantische Oceaan en vormen een autonome regio van Spanje. Als een “ultraperifeer gebied” van de EU maken de eilanden deel uit van het eurogebied, ook al behoren zij in geografische zin niet tot Europa”
“Komt u bijvoorbeeld van de Canarische Eilanden? Dan komt u voor de Douane uit een niet-EU-land.”
(bron: Belastingdienst)
Ik ben door al dit gedoe weer wat wijzer: wij wonen niet in Europa. Pakjes en brieven verzenden naar de Canarische Eilanden is dus een heel ander verhaal dan iets versturen binnen Europa. #PostNL die zelfs op de track & trace pagina vermeld (nadat ik de code heb ingevoerd) dat het binnen 5 -7 dagen afgeleverd zal worden, heeft totaal geen idee en mag zichzelf en zijn loketmedewerkers gaan bijscholen. En de website aanpassen. En de klantenservice updaten.
Het blijft leuk om post en lieve pakketjes te ontvangen uit Nederland, want de verrassing van een pakje of post rond de feestdagen, een verjaardag of zomaar tussendoor is groot en hartverwarmend. Maar via #PostNL is het niet echt betrouwbaar. Misschien een ander extra formulier erbij? Een andere verzendmethode of een totaal andere leverancier?
Wie weet hoe het wel moet: schrijf je oplossing of opmerking via het reactie formulier. Ik ben heel benieuwd!
Het dak op
Uiteindelijk werd het droog en konden E, de mand des huizes samen met vriend D, het dak op. Er werd gezocht en gekeken en het leek erop dat een afdichtende mat niet goed was vastgemaakt aan het hout, waardoor er steeds een restje hemelwater door alles heen kon sijpelen en de druppels veroorzaakte in de kamer. Nou, dit varkentje zou worden gewassen, het werd verholpen!
Eerst moeten de verzwarende stenen er af, die de oude dakpannen op zijn plaats houden. Dat gaat stuk voor stuk. Ladder op…en ladder af….
Daarna een rij dakpannen om het lek te lokaliseren en te verhelpen. Ook nu is het veel ladder op en ladder af, want meer dan een paar dakpannen in je handen gaat niet. (dreigende buien aan de hemel!!)
Het bleef helaas niet droog. Nadat ze de afdichtende mat goed hadden bevestigd, begon het zachtjes te regenen. De dakpannen zouden ze morgen leggen. Het belangrijkste was, dat het lek verholpen was!
Dachten we.
´s Avonds hing er op meerdere plekken een druppel aan de balk en ontstond op de boekenkast een plasje….. Je begrijpt de frustratie van beide heren, dus de volgende dag (mét zon) haalden ze alle dakpannen van dit deel van het huis om het aan een grondige inspectie onderwerpen. En toen viel hen op dat de boeiboorden te klein en niet op de goede manier waren bevestigd en op een deel niet eens aanwezig waren. Het regenwater kon dus aan de zijkant zó het dak in en daarna via het hout naar het laagste punt zakken.
Water kruipt langzaam maar zeker naar het laagste punt, de bron moet je soms heel ergens anders zoeken.
Er wordt gemeten, gezaagd en gelakt. Het probleem is nu écht opgelost en de pannen gaan het dak weer op. Vriend D, met veel lokale-dakpannen-ervaring kijkt meteen welke pannen nog een ronde mee kunnen, of welke vervangen moeten worden. Dat is nog een heel gepuzzel. Nieuwe (fabrieksmatige) dakpannen worden “onder” gelegd en de oude handgemaakte pannen komen als dekpannen (nee, dit is geen typefout!) daar weer overheen. Zo ziet dit deel van het dak er weer oud en authentiek uit. Daarna volgen de zware stenen op de rand van dit deel van het dak, waardoor de wind er geen vat op krijgt.
Klus geklaard!
Wist je trouwens dat deze oude dakpannen vaak door de vrouwen werden gemaakt? Hun bovenbeen is de perfecte “mal” om een goede dakpan te vormen van de klei!
De oude handgemaakte dakpannen zijn soms zo poreus, dat ze geen dienst meer kunnen doen.
De nieuwe fabrieksdakpannen liggen klaar.
Het lange weekend – update
Omdat het gisteren in de late avond nog niet waaide of regende, hielden we de deur van slaapkamer naar veranda open, de temperaturen zijn nog prima ´s nachts is het 20 graden. Pas tegen 06:00 uur werden de spetters een heuse regenbui, maar de wind bleef uit. Lekker nog even omdraaien en genieten in de vroege ochtend, het blijft tegenwoordig tot 07:45 uur nog donker. Echt lang uitslapen wordt het ook weer niet: E – de heer des huizes loopt om 08:30 uur uit voorzorg toch nog een rondje om het huis, terwijl ik met Bas een rondje ga lopen. Het regent continue, net iets méér dan een miezerbui en het is 24 graden. “Groeizaam weer, lekker voor de plantjes” zou je normaal gesproken zeggen.
We ontbijten buiten onder de veranda – want de temperatuur is prima, lezen de digitale kranten en zien aan de overkant een steeds veranderend beeld: dan is de bergwand compleet zichtbaar, het andere moment zijn de pieken in dikke wolken gehuld en het volgende moment is vrijwel alles verdwenen in een grijze regenbui. Zo´n bergwand is een fascinerend beeld wat nooit verveelt. De geiten en schapen van de buurman, die er normaal gesproken lopen blijven vandaag ook binnen, ze drentelen rond in de kraal.
Bron: Ayuntamiento San Sebastián
Met het verstrijken van de uren wordt regen steeds wat nadrukkelijker. In de middag, zo rond een uur of twee, lees ik de eerste berichten dat er op verschillende eilanden de eerste wegen versperd zijn door verschoven aarde of brokstukken. Niet ver van ons wordt een sluipweggetje wat door het ravijn (barranco) loopt naar een ander dorp, afgesloten. Dit ravijn loop vanaf de bergen (waar wij wonen) naar zee. Het is uitgegraven, verstevigd met hoge stenen wanden en wordt gebruikt om overtollig regenwater wat uit de bergen komt, te kanaliseren richting zee. Halverwege zijn drie enorme stuwwanden geplaatst om reserves op te bouwen gedurende de winter. Ook na de stuwwanden wordt al het overtollige regenwater via stroompjes en kanaaltjes naar deze barranco geleid om wateroverlast zoveel mogelijk te beperken. Het laatste stuk van de barranco, vlak bij de stad en de zee, is in de zomer een leeg en droog kanaal waar veel mensen wandelen en hun hond uitlaten. Nu wordt alle toegang hiertoe afgesloten, omdat men morgen nog veel hemelwater verwacht wat ná de stuwwallen allemaal hier doorheen gaat naar zee.
De tropische storm Hermine schuift langzaam onze richting op en veroorzaakt als voorbode veel regen.
Op het moment van schrijven regent het al 16 uur aan één stuk door……
bron: windy.com
Een onverwacht lang weekend
Tot vanmorgen, vrijdag, leek het nog een gewoon weekend te worden wat voor ons lag. Nog een halve dag werken en dan lekker weekend! Er stond visite in de agenda en voor de rest lekker rommelen in en om het huis. Er hing wel iets in de lucht en vanmorgen werd dat officieel bekend gemaakt met berichtgevingen van de lokale en regionale overheid: Er is een storm op komst. En niet zo´n beetje ook!
Er zijn vanmorgen vier “Alertas Máxima” uitgegeven door de regionale overheid, die vannacht om 00:00 in gaan en tot maandag 23:59 van kracht blijven. Ook hier werkt men met code geel, oranje en rood, maar dit was meer dan dat. Deze “Alertas” waren “Máxima”. Vier officiële berichten: de eerste is om aan te geven dat er een maximaal alarm wordt afgegeven met betrekking tot het weer, daarna volgen de specificaties: drie “Alertas” voor regen, harde wind en onweer. Niet veel later kwam er ook nog een “Alerta” met betrekking tot de kans op hagel.
Het zijn officiële berichten die digitaal gepubliceerd worden op overheidswebsites en online kranten en direct doorgestuurd worden in WhatsApp groepen. Iedereen stuurt het wel weer naar iemand door want een gewaarschuwd mens telt voor twee! Al snel na dit nieuws volgen berichten in kranten en nieuwssites over het afgelasten van sportevenementen, markten of feestelijkheden. Zelfs de scholen zijn maandag gesloten.
Crystal Reports ActiveX Designer – GomeraVerde
De puttenzuiger verscheen vanmiddag in de stad om alles te controleren en online werd het bericht gepubliceerd dat de brandweer, lokale politie en vrijwilligers in de hoogste staat van paraatheid worden gebracht, welke telefoonnummers je kan bellen en wat je moet doen bij wateroverlast of als de stroom uitvalt. Wij lopen de winkel na, halen de koelkast leeg en trekken de stekkers uit stopcontacten. Morgen blijft de winkel dicht. De straat náást de winkel loop schuin af naar beneden. Met een beetje geluk blijft wateroverlast op de werkvloer ons bespaard. E, de man des huizes heeft vandaag een boeiboord (ook wel boeideel of windveer) gemaakt aan de westkant van het huis: alsof hij wist dat er regen zou komen…..
Op weg naar huis slaan we nog wat extra eten in en tanken we de auto vol. Thuis vul ik extra flessen met drinkwater en zet ik buiten emmers met “grijs” water klaar. We lopen rond het huis, schuiven de rieten stoelen bij elkaar onder de olijf en halen de kussens van de buitenbank naar binnen. Meer dan dit kunnen we niet doen. We hebben een lang weekend! Maar met een goed gevulde voorraadkast, een kamer vol met boeken, gedownloade films en genoeg creative spullen komen we dat wel door!
Een tripje over zee
Deze zomer kreeg ik de vraag om een workshop te geven op een klein resort op een bijzondere locatie: je kan het alleen bereiken per boot. Er gaat geen weg naar toe, je kan het niet bereiken met de auto of een busje. Er is wel een smal pad wat je te voet kunt volgen maar dan ben je al gauw een uurtje of 4 onderweg, terwijl het bootje er slechts een kwartiertje over doet.
Vervoer van- en naar dit resort gaat dus per boot. Vanaf het strand zien we dit bootje regelmatig de haven uitvaren. Nog maar nét de haven uit, gaat het gas er altijd flink op en horen we het imposante geluid van de motoren.
Afgelopen maand was een workshop “kaarten maken met aquarel” ingepland en stapte ik tegen het middaguur het bootje op voor een kort tochtje over zee – zie filmpje!
Zoals je kan zien, ging het gas er ook nu flink op!
De plek waar ik de workshop zou geven. Niet verkeerd, toch? Een licht briesje, gefilterd zonlicht en het geruis van de zee op de achtergrond….
De groep van die middag, geconcentreerd aan het werk!
De groep van jongens en meiden was enthousiast en had er zin in! Na een geslaagde middag (en mooie resultaten) liep ik de steiger op naar het bootje, vergezeld door een aantal van hen, inmiddels omgekleed in zwemkleding. Er verzamelden zich meer jongens en meisjes. Het bleek een traditie te zijn om, als het bootje aan het eind van de dag weer terug gaat, je uit te zwaaien. Zo leuk!
Als het bootje van de kant is en vaart maakt, borrelt en bruist het water. Het is de grootste lol om daar al joelend en zwaaiend in te springen.
Ik zwaai nog een keer en draai mij om. Haren in de wind, op weg naar huis.